رحمت و نسيم و ريح گفته است.

«فَرَوْحٌ‌ وَ رَيْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعِيمٍ» واقعة:

89. راحتى و روزى است و بهشت پر نعمت.

رواح: نقيض صباح و آن از ظهر است تا بشب (صحاح) «وَ لِسُلَيْمانَ‌ الرِّيحَ‌ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ» سباء: 12. معنى اين آيه در «ريح» خواهد آمد «وَ لَكُمْ فِيها جَمالٌ حِينَ‌ تُرِيحُونَ‌ وَ حِينَ تَسْرَحُونَ» نحل: 6.

اراحه آوردن چهارپايان است بخوابگاه و محل استراحت و سرح فرستادن بچراگاه است يعنى براى شما در آنها تماشا است آنگاه كه راحتشان ميكنيد و آنگاه كه بچرا رها مى‌نمائيد.

رُوح: بضمّ (ر) اين كلمه در عرف بمعنى روان و روح مقابل جسم، و جوهر مجرّد است ولى در قرآن مجيد كه مجموعا بيست و يك بار آمده مراد از آن فرشته و غيره است كه ذيلا بررسى ميشود.

فرشته‌

«فَأَرْسَلْنا إِلَيْها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَوِيًّا» مريم: 17. روح خويش و فرشته خويش را بسوى او فرستاديم و بصورت بشر كامل بر وى نمودار شد ما بعد آيه درباره گفتگوى فرشته با مريم است كه بمريم گفت: من رسول پروردگار تو هستم. «قُلْ نَزَّلَهُ‌ رُوحُ‌ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُوا ...» نحل: 103. «نَزَلَ بِهِ‌ الرُّوحُ‌ الْأَمِينُ. عَلى‌ قَلْبِكَ» شعراء: 193 و 194.

كه مراد از روح جبرئيل است در آيه اول با «قدس» و در دوم با «الامين» توصيف شده است.

همچنين است آياتيكه درباره تأييد عيسى با روح القدس است‌ «وَ آتَيْنا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّناتِ وَ أَيَّدْناهُ‌ بِرُوحِ‌ الْقُدُسِ» بقره: 87 و 253. «اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَ عَلى‌ والِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ‌ بِرُوحِ‌ الْقُدُسِ» مائده: 110. چنانكه طبرسى و بيضاوى و ديگران گفته‌اند. گرچه احتمالات ديگر هم داده شده ولى آيه‌ «نَزَّلَهُ‌ رُوحُ‌ الْقُدُسِ» كه گذشت روشن‌