أَمْوالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ» راجع است.

ركون: ميل و آرام گرفتن. در صحاح و اقرب گويد «رَكَنَ‌ إِلَيْهِ:

مال و سكن» «وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ ...» هود: 113.

بستمگران ميل نكنيد و گرنه آتش شما را ميگيرد.

ركن بمعنى جانب و طرف محكم شيى‌ء است (صحاح) و بر سبيل استعاره به نيرو اطلاق ميشود (راغب) «لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلى‌ رُكْنٍ‌ شَدِيدٍ» هود: 80. ظاهرا مراد از آن در آيه اقوام و عشيره است. يعنى ايكاش در قبال شما نيروئى داشتم و يا بتكيه‌گاه محكمى (از قبيل عشيره) لاحق ميشدم تا مرا يارى كنند.

«فَتَوَلَّى‌ بِرُكْنِهِ‌ وَ قالَ ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ» ذاريات: 39. مراد از ركن تكيه‌گاه و قواى فرعون است يعنى با قواى خويش روى بگردانيد و گفت: جادوگرى است يا ديوانه‌اى (يعنى موسى).

رمح: بضم (ر) نيزه. جمع آن رِمَاح و أَرْمَاح است (اقرب) «لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْ‌ءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِماحُكُمْ‌ ...» مائده: 94.

خدا حتما شما را با چيزى از صيد امتحان ميكند كه دستها و نيزه‌هاى شما بآن ميرسد. اين كلمه فقط يكبار در قرآن مجيد يافته است.

رمد: رماد بفتح (ر) خاكستر. «مَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمالُهُمْ‌ كَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عاصِفٍ لا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلى‌ شَيْ‌ءٍ ...» ابراهيم: 18. در اين آيه اعمال كفّار بخاكستريكه در مقابل طوفان شديد قرار گرفته تشبيه شده است. پيداست كه خاكستر بطورى پراكنده ميشود كه امكان جمع در آن نيست. ظاهرا مراد اعمال نيك و مفيد كفّار است كه براى اغراض دنيوى انجام داده‌اند در روز قيامت چيزى از آن بدستشان نميايد بر خلاف اعمال نيك از مؤمنان كه بدون كم و كاست بخودشان رد خواهد شد.