فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ» عنكبوت: 65.

راغب گويد: ركوب در اصل، بودن انسان است در پشت حيوانى و گاهى بكشتى نشستن اطلاق ميشود.

جوهرى از ابن سكّيت نقل كرده:

راكب فقط بشتر سوار اطلاق ميشود و باسب سوار و خر سوار فارس گفته ميشود. راغب گويد: راكب در عرف مختص بشتر سوار است.

ركب جمع راكب است در اقرب شتر سواران گفته‌ «وَ هُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوى‌ وَ الرَّكْبُ‌ أَسْفَلَ مِنْكُمْ» انفال:

42. و آنها در كناره دور وادى بودند و سواران پائين‌تر از شما بودند مراد از ركب كاروان ابو سفيان لعين است و شايد بواسطه شتر سوار بودن ركب گفته شده.

ركبان نيز جمع راكب است‌ «فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجالًا أَوْ رُكْباناً» بقره: 239.

اگر ترسيديد، نماز بخوانيد در حاليكه پياده يا سوارها هستيد.

ركاب (بكسر ر) در اقرب گويد: ركاب شتر مفرد آن راحله است.

«فَما أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَ لا رِكابٍ‌» حشر: 6. مراد از ركاب در آيه شتر است يعنى بر آن اسبى و شترى نتاختيد.

رَكُوب (بفتح ر) مبالغه و شتر سوارى و بمعنى مركوب است (اقرب) «وَ ذَلَّلْناها لَهُمْ فَمِنْها رَكُوبُهُمْ‌ وَ مِنْها يَأْكُلُونَ» يس: 72. ركوب در آيه بمعنى مركوب است يعنى: چهار- پايان را براى آنها رام كرديم مركوبشان از آنهاست و از آنها ميخورند.

«حَتَّى إِذا رَكِبا فِي السَّفِينَةِ ...» كهف: 71. ركوب در آيه در سوار شدن بكشتى بكار رفته ايضا در «يا بُنَيَ‌ ارْكَبْ‌ مَعَنا» هود: 42. و آيات ديگر.

«فِي أَيِّ صُورَةٍ ما شاءَ رَكَّبَكَ‌» انفطار: 8. تركيب، گذاشتن اجزاء شيئى بعضى بر بعضى است. صورت و شكل ظاهرى انسان در اثر بودن بعضى از اعضاء بر بعضى است.

«نُخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُتَراكِباً» انعام: