عَلَيْكُمْ‌ رَقِيباً» نساء: 1. «لا يَحِلُّ لَكَ النِّساءُ مِنْ بَعْدُ ... وَ كانَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ رَقِيباً» احزاب: 52. «فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنْتَ أَنْتَ‌ الرَّقِيبَ‌ عَلَيْهِمْ ...» مائده: 117. دقّت در هر سه آيه روشن ميكند كه رقيب بمعنى حافظ و عالم باعمال است نه مطلق حافظ در مجمع از ابن زيد نقل شده كه رقيب بمعنى عالم است و گفته حافظ با عالم متقارب‌اند.

در دعاى 47 صحيفه آمده‌

«لَا يَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَيْ‌ءٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ مُحِيطٌ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ‌ءٍ رَقِيبٌ‌».

اين كلام نيز مؤيد مطلب فوق است.

پس خداوند رقيب است يعنى حافظ تمام اعمال است و چيزى از او پوشيده نيست. چنانكه در آيه‌ «ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ‌ رَقِيبٌ‌ عَتِيدٌ» ق: 18. مراد از رقيب حافظ و ضابط اعمال و كلمات است.

رقد: خوابيدن. «رَقَدَ رَقْداً: نام» (اقرب) راغب رُقَاد را خواب راحت و كم گفته است‌ «وَ تَحْسَبُهُمْ أَيْقاظاً وَ هُمْ‌ رُقُودٌ» كهف: 18. رقود جمع راقد است يعنى آنها را بيدار پنداشتى حال آنكه راحت خفتگان بودند.

راغب ميگويد علت اينكه خواب راحت و طويل اصحاب كهف رقاد (خواب راحت و كم) خوانده شده چون نسبت بمرگشان كم بود. مرقد بمعنى مضجع و خوابگاه است‌ «يا وَيْلَنا مَنْ بَعَثَنا مِنْ‌ مَرْقَدِنا ...» يس: 52.

اى واى بر ما كى ما را از خوابگاهمان بر انگيخت. در اين آيه قبور را خوابگاه خوانده است.

رقّ: «وَ الطُّورِ. وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ. فِي‌ رَقٍ‌ مَنْشُورٍ. وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ. وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ. وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ. إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ» طور: 1- 7.

رق صفحه پوستى است كه در آن مينويسند. طبرسى فرموده: رقّ پوستى است كه در آن چيزى نوشته شود و اصل آن از لمعان است گويند: تَرَقْرَقَ‌ الشَّيْ‌ءُ: اذا لمع» صحاح گويد: رقّ آنست كه در آن مينويسند و آن پوست نازكى است. راغب و زمخشرى‌