قاموس و اقرب. معانى ديگرى نيز گفته‌اند كه در قرآن نيامده‌ «مُتَّكِئِينَ عَلى‌ رَفْرَفٍ‌ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِيٍّ حِسانٍ» رحمن: 76. رفرف در آيه بمعنى فرشهاست و شايد بمعنى پشتى‌ها و مخده‌ها باشد كه در مجمع از بعضى وسائد نقل شده. عبقرى را فرش و حرير و بالش گفته‌اند معنى آيه چنين ميشود: تكيه ميكنند به فرشهاى سبز و بالشهاى نيكو.

در آيه 54 همين سوره آمده‌ «مُتَّكِئِينَ عَلى‌ فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ...» از اين آيه بنظر ميايد كه مراد از عبقرى بالش‌هاست. ناگفته نماند در قرآن مجيد رفرف فقط يكبار آمده و آنهم نكره است و نميشود بفرشهاى دنيا قياس كرد.

رفع: بالا بردن. «وَ رَفَعَ‌ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ» پدر و مادرش را بتخت بالا برد. «مِنْهُمْ مَنْ كَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ‌ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ» بقره: 253. آيه اول درباره بالا بردن ظاهرى و دوم در بالا بردن معنوى است كه فضيلت و شرافت و عظمت باشد «فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ» عبس: 13 و 14.

در صحيفه‌هاى محترم و با فضيلت و پاكيزه‌ «فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ‌ تُرْفَعَ‌» نور: 36. در خانه‌هائيكه خدا اذن داده با فضيلت و بلند آوازه شوند «وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ» شرح: 4. رفع در آيه معنى بلند آوازى ميدهد.

رفيع: بالا برنده مثل رافع‌ «رَفِيعُ‌ الدَّرَجاتِ ذُو الْعَرْشِ» غافر: 15. بالا برنده درجه‌ها و صاحب عرش است.

رفق: (بكسر اول) مدارا. ايضا مِرْفَق (بكسر اول و فتح فاء) و آن ضد خشونت است (اقرب).

رفيق: مدارا كننده (دوست) «وَ حَسُنَ أُولئِكَ‌ رَفِيقاً» نساء: 69. «يُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ‌ مِرفَقاً» كهف: 16.

مرفق را بعضى بفتح «م» و كسر (فاء) و بعضى بعكس آن خوانده‌اند. و آن با دو وزن فوق و همچنين بفتح «م» و «ف» مصدر است بمعنى لطف و سهولت. يعنى خدا براى شما از مشكلى كه داريد سهولت و گشايش پيش آورد.