راعنا يعنى حال ما را مراعات كن و مهلت بده تا بفهميم و اين لفظ در ميان يهود و لغت آنها معناى فحش ميداد (و شايد بمعنى بشنو ايكاش ناشنوا باشى بود) يهود از فرصت استفاده كرده و همان كلمه را درباره حضرت بكار ميبردند و از آن ناسزا قصد ميكردند لذا مسلمانان از بكار بردن آنكلمه نهى شدند (تا يهود نيز بزبان نياورند) و دستور آمد كه بجاى «راعنا» بگوئيد «انظرنا» يعنى منتظر ما باش و ما را مهلت بده تا سخن شما را درك كنيم.

رغب: اصل رغبت بمعنى وسعت است گويند «رَغِبَ‌ الشَّيْ‌ءُ: اتَّسَعَ» (مفردات) رغب چون با «فى» و «الى» باشد معناى دوست داشتن، مايل بودن و حريص بودن ميدهد مثل‌ «إِنَّا إِلَى اللَّهِ‌ راغِبُونَ‌» توبه: 59. «فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ. وَ إِلى‌ رَبِّكَ‌ فَارْغَبْ‌» شرح: 7 و 8. و چون با «عن» باشد معنى اعراض و كناره‌گيرى و بى‌اعتنائى ميدهد نحو «وَ مَنْ‌ يَرْغَبُ‌ عَنْ مِلَّةِ إِبْراهِيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ» بقره: 130. «قالَ أَ راغِبٌ‌ أَنْتَ عَنْ آلِهَتِي يا إِبْراهِيمُ» مريم:

46. كه هر دو بمعنى اعراض و بى اعتنائى است.

«وَ يَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً» انبياء:

90. جوهرى رغب (مثل فرس) را رغبت گفته طبرسى فرموده: ما را ميخواندند براى رغبت در ثواب و خوف از عذاب و در قاموس و اقرب بمعنى ابتهال آمده است.

رغد: (مثل فرس) وسعت عيش (مجمع) «رَغِدَ عيشُهُ‌ رَغَداً: طاب و اتسع» (اقرب) و خلاصه رغد فراوانى وسائل عيش و پاكيزگى و دلچسب بودن آن است‌ «يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَ كُلا مِنْها رَغَداً حَيْثُ شِئْتُما» بقره: 35. اى آدم تو و زوجه‌ات- در اين باغ ساكن باشيد و از آن بطور فراوان هر جا كه خواستيد بخوريد. اين كلمه در قرآن سه بار آمده است: بقره: 35 و 58. نحل:

112. در نهج البلاغه خطبه اول آمده‌

«ثُمَّ أَسْكَنَ سُبْحَانَهُ آدَمَ دَاراً أَرْغَدَ