responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : قاموس قرآن نویسنده : قرشی، سید علی اکبر    جلد : 3  صفحه : 105

آن قرآن است صحت ندارد.

رطب‌ (مثل صرد) بمعنى خرماى تر است‌ «وَ هُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَيْكِ‌ رُطَباً جَنِيًّا» مريم: 25.

رعب: ترس. دستپاچگى جوهرى آنرا خوف و طبرسى خوف و فزع گفته است در اقرب هست كه آن مصدر است بمعنى ترسيدن و ترساندن (لازم و متعدى) و نيز اسم است بمعنى فزع ولى راغب گويد: آن انقطاع (و لا علاجى) است از امتلاء خوف و بتصور امتلاء گفته‌اند «رَعَبْتُ‌ الْحَوْضَ» حوض را پر كردم «سَيْلٌ‌ رَاعِبٌ‌» سيليكه درّه را پر ميكند.

«سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ‌ بِما أَشْرَكُوا بِاللَّهِ» آل عمران:

151. «وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ‌ الرُّعْبَ‌» احزاب: 26. بنظر ميايد كه مراد همان لا علاجى از كثرت خوف باشد مانند خود گم كردن و دستپاچه شدن. و چون وجود ترادف در لغات ثابت نيست بايد رعب با خوف فرق داشته باشد.

اين كلمه پنج بار در قرآن آمده است:

انفال: 12. حشر: 2. كهف: 18.

رعد: صداى ابر. كه در اثر تخليه الكتريكى بوجود ميايد و توأم با برق است ولى چون سرعت نور در هر ثانيه سيصد هزار كيلومتر و سرعت صوت در هر ثانيه 240 متر است لذا صداى رعد هميشه پس از برق شنيده ميشود.

«أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّماءِ فِيهِ ظُلُماتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ» بقره: 19. «وَ يُسَبِّحُ‌ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ» رعد: 13 آيه روشن ميكند كه رعد در پيدا شدنش از دستور خدا پيروى ميكند و بامر خدا خاضع است و خدا را تسبيح ميكند. در «صعق» تأثير رعد و برق در عالم خواهد آمد.

در دعاى سوم صحيفه آمده‌

«وَ الَّذِي بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ».

يعنى صلوات فرست بر آن فرشته‌ايكه از صداى زجرش بانگ رعدها شنيده ميشود. اينكه از فرشته نام برده شده مخالف آنكه بشر كشف كرده نيست زيرا فرشتگان خدا در هر جا هستند و بامر خدا كار ميكنند صداى رعد از

نام کتاب : قاموس قرآن نویسنده : قرشی، سید علی اکبر    جلد : 3  صفحه : 105
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست