كرد؟ و اين سؤال از وقوع قيامت است بلازم آن ولى باز معناى وقوع بهتر بنظر ميرسد.

جناب محمد رضوى در كتاب تجسم عمل ... زير عنوان زمان در آخرت توقف ميكند بحث مفصل و مفيدى در اين زمينه دارد كه از هر حيث قابل استفاده است.

رشد: (بر وزن قُفْل و فَرَس) هدايت. نجات. صلاح. كمال. در مفردات و قاموس و اقرب هر دو وزن بيك معنى است. فيومى در مصباح رشد را صلاح و رسيدن بصواب گفته راغب گويد: آن خلاف غىّ است و بجاى هدايت بكار رود. مجمع ذيل آيه‌ وَ هَيِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَداً» كهف:

10. نقل كرده رشد و نجات هر دو بيك معنى‌اند. قاموس و اقرب آنرا هدايت و استقامت در طريق حق گفته‌اند.

در قرآن مجيد با غىّ و ضرر و شرّ مقابل آمده مثل‌ «لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ‌ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ» بقره:

256. اجبارى در دين نيست كه دخول در باطل از هدايت تميز يافته است.

و مثل‌ «قُلْ إِنِّي لا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لا رَشَداً» جنّ: 21. «وَ أَنَّا لا نَدْرِي أَ شَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ‌ رَشَداً» جنّ: 10. يعنى: بگو من براى شما نه ضررى قادرم و نه صلاحى- و ما نميدانيم كه براى مردم شرّى اراده شده يا پروردگارشان براى آنها صلاحى خواسته.

رشد در آيه بقره بر وزن قفل و در دو آيه جنّ بر وزن فرس است.

«إِنَّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً. يَهْدِي إِلَى‌ الرُّشْدِ» جنّ: 1 و 2. قرآنى عجيب شنيديم كه بصلاح و نجات هدايت ميكرد:

ناگفته نماند بايد در آيات دقّت كرد و هر كدام از معانى چهارگانه كه مناسب باشد در نظر گرفت گرچه همه در واقع يكى هستند.

رشاد: بمعنى رشد است‌ «وَ ما أَهْدِيكُمْ إِلَّا سَبِيلَ‌ الرَّشادِ» غافر: 29.

هدايت نميكنم شما را مگر براه صلاح.

راشد: اسم فاعل از رشد است‌ «أُولئِكَ هُمُ‌ الرَّاشِدُونَ‌» حجرات: 7.