كلام اللَّه مجيد آمده است و يكبار فعل آن‌ إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ‌ فِيها وَ لا تَعْرى‌ طه: 118.

جوف: اندرون. ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي‌ جَوْفِهِ‌ ... احزاب: 4 خدا براى كسى در اندرون وى دو قلب قرار نداده است. آيه ما قبل در اطاعت خدا و عدم طاعت مشركين و ذيل آيه در باره ظهار و پسر خوانده‌هاست. آيه شريفه كنايه از آنست كه جمع دو منافى ممكن نيست و قلب بدو چيز متناقض نميتواند معتقد باشد مگر آنكه دو قلب باشد ولى خدا در اندرون كسى دو قلب نگذاشته است.

گويند: آن در مقام تعليل بذيل آيه است يعنى يكزن هم مادر و هم زن انسان نميشود چنانكه معنى ظهار است و يك فرزند پسر دو شخص نميشود چنانكه در پسر خوانده است. بعيد نيست كه تعليل آيه قبل باشد يعنى طاعت خدا و كفّار قابل جمع نيست مگر آنكه شخص دو قلب داشته باشد و خدا در جوف كسى دو قلب قرار نداده است (از الميزان).

جوّ: هوا. (مفردات) أَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ مُسَخَّراتٍ فِي‌ جَوِّ السَّماءِ نحل: 79 آيا نگاه نكرده‌اند بپرندگان كه در فضاى آسمان مسخّرند. اگر جوّ بمعنى هوا باشد چنانكه از راغب نقل شد «السّماء» در آنصورت مطلق و اعمّ است و جوّ قسمتى از آن ميباشد.

جاء: مجي‌ء: آمدن.

جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ‌ اسراء:

81 اين كلمه بيشتر اوقات در قرآن مجيد با «باء» متعدّى شده نحو وَ جِئْتُكَ‌ مِنْ سَبَإٍ بِنَبَإٍ يَقِينٍ‌ نمل:

22 از سباء خبر يقينى بر تو آوردم.

و گاهى با باب افعال مثل‌ فَأَجاءَهَا الْمَخاضُ إِلى‌ جِذْعِ النَّخْلَةِ ...

مريم 23 درد زادن او را به تنه نخل خرما آورده گويا مراد آنست كه از درد بآن چسبيد «جاء» گويا فقط يكدفعه متعدى بنفسه آمده است نظير لَقَدْ جِئْتُمْ‌ شَيْئاً إِدًّا مريم:

89 حقا كه شى‌ء نا پسندى آورديد