وجود ندارد و ممكن است تمام آنها را كه جمعا چهارده بار است راجع بآخرت دانست به المعجم المفهرس «خوف» رجوع شود ايضا رجوع شود به «قيامت».

جنى: چيدن ميوه. اقرب الموارد گويد: «جَنَى‌ الثَّمَرَةَ:

تناولها من شجرها» وَ جَنَى‌ الْجَنَّتَيْنِ دانٍ‌ رحمن: 54 «جنى» در آيه مصدر بمعنى مفعول است «مجنىّ» يعنى چيده شده كه عبارت اخراى ميوه است. معنى آيه اين است:

و ميوه هر دو بهشت بدسترس است‌ تُساقِطْ عَلَيْكِ رُطَباً جَنِيًّا مريم:

25 ميافكند بر تو خرماى تازه. در قاموس گويد: جنىّ آنرا گويند كه الساعة چيده شده باشد. گناه را از آن جنايت گويند كه شخص گناه را بسوى خويش ميكشد، راغب استعمال آنرا در جنايت بطور استعاره دانسته است.

جهد: (بفتح اوّل و ضمّ آن) صعوبت و مشقّت. چنانكه در قاموس و مفردات گفته است در اقرب الموارد آنرا تلاش توأم با رنج معنى ميكند. صحاح طاقت (سختى) گفته است در مجمع البيان ذيل آيه 217 بقره فرمايد: «جَاهَدْتُ‌ الْعَدُوَّ» يعنى در جنگ با دشمن مشقّت را بر خود هموار كردم و در ذيل آيه 79 توبه فرموده: جُهْد بضمّ اوّل و فتح آن هر دو بيك معنى و آن وادار كردن خود بر مشقّت است و از شعبى نقل شده كه جَهْد (بفتح اوّل) در عمل و جهد (بضمّ اوّل) در قوت و طعام است و از قتيبى نقل است كه جهد (بفتح) مشقّت و بضمّ طاعت است.

بنا بر اقوال گذشته معناى:

فلانى جهاد كرد آنست كه قدرت خود را بكار انداخت، متحمّل مشقّت گرديد، تلاش توأم با رنج كرد. جامع همه اقوال قول اقرب الموارد است پس جهد و جهاد يعنى: تلاش توأم با رنج.

وَ مَنْ‌ جاهَدَ فَإِنَّما يُجاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ‌ عنكبوت:

6 هر كه تلاش كند و خود را بزحمت‌