كلمه 22 بار در قرآن مجيد آمده است.

جنّ در عرف قرآن موجودى است با شعور و اراده كه باقتضاى طبيعتش از حواسّ بشر پوشيده ميباشد و مانند انسان مكلّف و مبعوث در آخرت و مطيع و عاصى و مؤمن و مشرك و ... است، و خلاصه دوش بدوش انسان است تنها فرقشان آنست كه انسان محسوس و جنّ غير محسوس است و شايد بعض فرقهاى مختصر هم داشته باشند. جنّة بكسر اوّل بمعنى جنّ است‌ مِنَ‌ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ‌ در صحاح و قاموس طائفة من الجنّ نيز گفته است.

نگارنده در كتاب سيرى در اسلام بحث مفصّلى درباره جنّ نگاشته‌ام و مطلبى از روزنامه اطلاعات در باره جهان ضدّ مادّه نقل كرده‌ام اينك مقدارى از آنرا در اينجا نقل ميكنم:

1- جنّ و انس دو موجود پر ارزش «ثقلان» روى زمين‌اند تأمّل در آيات سوره رحمن كه بيشتر از سى بار بصورت‌ فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ‌ جنّ و انس را مخاطب قرار داده اين مطلب را روشنتر ميكند و در آن سوره كه بارها بعد از ذكر نعمت‌ها و عذابهاى دنيا و آخرت آيه فوق تكرار شده مبيّن آنست كه دنيا و آخرت براى هر دو است در اين باره بآن سوره و معانيش توجّه فرمائيد و يك سوره در قرآن بنام سوره جنّ است و كاملا قابل دقّت ميباشد.

2- جنّ از آتش (نيرو و حرارت مخصوص) آفريده شده همچنانكه انس بتدريج از خاك.

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ. وَ الْجَانَ‌ خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نارِ السَّمُومِ‌ حجر: 27 انسان را از گل خشك، از گل سياه بدبو و كهنه آفريديم و جنّ را پيشتر، از آتش نافذ آفريده‌ايم.

«سموم» بمعنى نافذ است و جنّ پيشتر از انسان بوجود آمده است در آيه ديگر هست‌ وَ خَلَقَ‌ الْجَانَ‌ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ رحمن: 15 جنّ‌