بمعنى نزديكتر است. در بعضى از آيات مثل‌ «مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا» شورى: 20 كه حيات ذكر نشده در تقدير ميباشد يعنى «حَرْثَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا».

جوهرى در صحاح گفته:

دنيا بعلت نزديك بودنش دنيا ناميده شده در قاموس و اقرب گفته:

دنيا نقيض آخرت است. در نهايه ميگويد دنيا اسم اين زندگى است كه آخرت از آن دور است.

دهر: زمان. چنانكه در صحاح و قاموس گفته است. ابن اثير و اقرب الموارد آنرا زمان طويل گفته‌اند، مجمع گذشتن شب و روز گفته كه همان زمان باشد.

راغب ميگويد: دهر در اصل نام مدّت عالم است از اوّل تا آخر سپس هر مدّت كثير را دهر گفته‌اند و آن بر خلاف زمان است كه زمان بر قليل و كثير گفته ميشود.

در نهج البلاغه خطبه 32 آمده‌

«أَصْبَحْنَا فِي‌ دَهْرٍ عَنُودٍ ...».

يعنى در زمانى عنود و چموش واقع شديم.

نا گفته نماند دهر را زمان مطلق معنى كردن بهتر است چنانكه از صحاح و قاموس و مجمع نقل شد «وَ قالُوا ما هِيَ إِلَّا حَياتُنَا الدُّنْيا نَمُوتُ وَ نَحْيا وَ ما يُهْلِكُنا إِلَّا الدَّهْرُ ...» جاثيه: 24 يعنى گفتند نيست زندگى مگر فقط اين زندگى ما، مى‌ميريم و عده‌اى متولّد ميشوند و ما را فانى و هلاك نميكند مگر گذشت زمان و توالى شب و روز.

«هَلْ أَتى‌ عَلَى الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ‌ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً» انسان: 1 آيا آمد بر انسان مدّتى از روزگار كه چيزى ياد شده نبود.

بنظر ميايد كه الف و لام الدّهر در هر دو آيه براى عهد است يعنى دهر معلوم در مجمع البيان ذيل آيه اوّل نقل شده در حديث از حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله روايت است‌

«لَا تَسُبُّوا الدَّهْرَ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الدَّهْرُ».

يعنى:

زمانه را فحش ندهيد زيرا كه خدا همان زمان است.

اين حديث در نهايه بدين صورت‌