خاك پنهان كردم (مجمع- صحاح) أَ يُمْسِكُهُ عَلى‌ هُونٍ أَمْ‌ يَدُسُّهُ‌ فِي التُّرابِ‌ نحل: 59 آيا او را با خفّت و خوارى نگاه دارد و يا در خاك پنهان كند.

دسو: ناپاكى. (مجمع- اقرب) قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها وَ قَدْ خابَ مَنْ‌ دَسَّاها شمس: 10 حقّا كه رستگار شد آنكه نفس خويش را پاك گردانيد و بخسران افتاد آنكه آن را ناپاك و فاسد كرد. در اقرب آمده «دسا يدسو دسوا: نقيض زكى يزكو» اين كلمه مانند كلمه سابق يكدفعه در قرآن بكار رفته است.

دعّ: فَذلِكَ الَّذِي‌ يَدُعُ‌ الْيَتِيمَ‌ ماعون: 2 يَوْمَ‌ يُدَعُّونَ‌ إِلى‌ نارِ جَهَنَّمَ‌ دَعًّا طور: 13 دعّ بمعنى دفع شديد است (راغب) «دَعَّهُ‌ دَعّاً: دفعه دفعا عنيفا» و از اساس البلاغه نقل شده «دَعَ‌ الْيَتِيمَ» يعنى يتيم را بظلم و جفا دفع كرد و از خود راند.

معنى آيه اوّل چنين است: مكذّب بدين كسى است كه يتيم را بقهر از خود ميراند و بدرد او نميرسد و معنى آيه دوّم آنست كه: بشدّت تمام بآتش جهنم دفع و انداخته ميشوند مثل تنه زدن و انداختن كسى.

دعو: دعاء بمعنى خواندن و حاجت خواستن و استمداد است و گاهى مطلق خواندن از آن منظور است مثل‌ فَلَمْ يَزِدْهُمْ‌ دُعائِي‌ إِلَّا فِراراً نوح: 6 و گاهى مراد همان در خواست و استمداد است مثل‌ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ‌ الدُّعاءِ ابراهيم: 39 دعوة نيز بمعنى خواندن ميباشد.

وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ‌ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي ... بقره: 186 وَ قالَ رَبُّكُمُ‌ ادْعُونِي‌ أَسْتَجِبْ لَكُمْ‌ غافر: 60.

از اين دو آيه روشن ميشود كه هر كه خدا را بخواند خدا حتما اجابت خواهد كرد و اينكه بيشتر