كرده‌اند (اقرب).

درس: پيوسته خواندن.

طبرسى در ذيل آيه 105 انعام فرموده: درس بمعنى استمرار تلاوت است. بكهنه شدن اثر «دَرَسَ‌ الاثر» گويند زيرا كه با گذشت زمان كهنه شده است. پس يكبار خواندن درس نيست‌ وَ كَذلِكَ نُصَرِّفُ الْآياتِ وَ لِيَقُولُوا دَرَسْتَ‌ وَ لِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ‌ انعام: 105 يعنى همين طور آيات را در قالبهاى مختلف بيان ميكنيم براى اغراض بخصوصى و تا بگويند آنرا درس خوانده و آموخته‌اى و تا آنرا بر اهل دانش روشن كنيم لام در «لِيَقُولُوا» براى غايت است يعنى تصريف آيات براى عللى است و در نتيجه اهل كفر از تصريف سوء استفاده كرده و خواهند گفت كه از ديگران آموخته‌اى.

بعضى‌ها آنرا «دُرِسَتْ» بصيغه مجهول و مؤنّث غائب خوانده‌اند يعنى تا بگويند: اين سخنان كهنه شده و از گفتار گذشتگان است و نيز «دَارَسْتَ» بفتح تاء خوانده‌اند.

بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ‌ تَدْرُسُونَ‌ آل عمران: 79 كه كتاب را تعليم ميكرديد و مى‌خوانديد. أَنْ تَقُولُوا إِنَّما أُنْزِلَ الْكِتابُ عَلى‌ طائِفَتَيْنِ مِنْ قَبْلِنا وَ إِنْ كُنَّا عَنْ‌ دِراسَتِهِمْ‌ لَغافِلِينَ‌ انعام: 156 خطاب باهل مكّه است مراد از طائفتين، يهود و نصارى‌اند يعنى: اين قرآن را نازل كرديم مبادا بگوئيد كتاب فقط بدو طائفه پيش از ما نازل شد و ما از خواندن آنها غافل بوديم.

إِدْرِيس: عليه السّلام يكى از پيامبران مشهور و نام مباركش فقط دو بار در كلام اللّه آمده است‌ وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ‌ إِدْرِيسَ‌ إِنَّهُ كانَ صِدِّيقاً نَبِيًّا. وَ رَفَعْناهُ مَكاناً عَلِيًّا مريم: 56 وَ إِسْماعِيلَ وَ إِدْرِيسَ‌ وَ ذَا الْكِفْلِ كُلٌّ مِنَ الصَّابِرِينَ‌ انبياء: 85.

در آيه دوّم توصيف شده كه او از صابران بود و در آيه اوّل از نبوت و صدّيق بودن او سخن رفته است. امّا مراد از رَفَعْناهُ‌