طبرسى در ذيل آيه 105 انعام فرموده: درس بمعنى استمرار تلاوت است.
بكهنه شدن اثر «دَرَسَالاثر» گويند زيرا كه با گذشت زمان
كهنه شده است. پس يكبار خواندن درس نيستوَ كَذلِكَ نُصَرِّفُ
الْآياتِ وَ لِيَقُولُوادَرَسْتَوَ لِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَانعام: 105 يعنى همين طور آيات را
در قالبهاى مختلف بيان ميكنيم براى اغراض بخصوصى و تا بگويند آنرا درس خوانده و
آموختهاى و تا آنرا بر اهل دانش روشن كنيم لام در «لِيَقُولُوا»براى غايت است يعنى تصريف آيات براى عللى است و در نتيجه اهل كفر از
تصريف سوء استفاده كرده و خواهند گفت كه از ديگران آموختهاى.
بعضىها آنرا «دُرِسَتْ» بصيغه مجهول و مؤنّث غائب خواندهاند يعنى تا بگويند: اين سخنان كهنه
شده و از گفتار گذشتگان است و نيز «دَارَسْتَ» بفتح تاء خواندهاند.
بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْتَدْرُسُونَآل عمران: 79 كه كتاب را تعليم
ميكرديد و مىخوانديد.أَنْ تَقُولُوا إِنَّما أُنْزِلَ الْكِتابُ عَلى طائِفَتَيْنِ
مِنْ قَبْلِنا وَ إِنْ كُنَّا عَنْدِراسَتِهِمْلَغافِلِينَانعام: 156 خطاب باهل مكّه است مراد از طائفتين، يهود و نصارىاند
يعنى: اين قرآن را نازل كرديم مبادا بگوئيد كتاب فقط بدو طائفه پيش از ما نازل شد
و ما از خواندن آنها غافل بوديم.
إِدْرِيس:عليه السّلام يكى از پيامبران مشهور و نام مباركش فقط دو بار در كلام
اللّه آمده استوَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِإِدْرِيسَإِنَّهُ كانَ صِدِّيقاً
نَبِيًّا. وَ رَفَعْناهُ مَكاناً عَلِيًّامريم: 56وَ إِسْماعِيلَ وَإِدْرِيسَوَ ذَا الْكِفْلِ كُلٌّ
مِنَ الصَّابِرِينَانبياء: 85.
در آيه دوّم توصيف شده كه او از صابران بود و در آيه اوّل از نبوت و
صدّيق بودن او سخن رفته است. امّا مراد ازرَفَعْناهُ