بعبارت اخرى: آنها نسبت بخدا و واقع خيراند و خدا خلقت آنها را نكو كرده ولى نسبت باهل عذاب شرّاند و در آن عيبى نيست چنانكه قرآن مؤمنان را شفا و نسبت بكفّار لا يزيد الّا خسارا است.

در اينجا بايد حساب مصائبى را كه براى امتحان و ترفيع مقام براى بعضى از بندگان پاك خدا پيش ميايد از اين حساب جدا دانست و انشاء اللَّه در كلمه صوب ذيل آيه‌ ما أَصابَ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي أَنْفُسِكُمْ ... حديد: 22 خواهد آمد.

خلاصه سخن آنكه: شرّ مثل خير وجودى است، شرّ را خدا بوجود مياورد ولى سبب آن عمل آدمى است شرّ را عدمى دانستن مثل عقيده به يزدان و اهريمن هر دو باطل و اشتباه است.

أسماء حسنى‌

اسماء حسنى يعنى نامهاى بهتر.

نامهائيكه دلالت بر حسن دارند آنهم نه فقط حسن مطلق بلكه احسن است زيرا حسنى مؤنّث احسن ميباشد. اين اسماء قهرا معانى وصفى دارند زيرا بر نامهائيكه معانى وصفى دارند حسن گفته نميشود مثلا اگر بدرخت ميگوئيم: درخت اين حسنى ندارد، فقط نام و معرّف است ولى اگر بگوئيم: بارور:

آن معناى وصفى است و دلالت بر حسن دارد.

اسماء حسنى نامهائى است كه در آنها معانى حسن ملحوظ و متضمّن صفات جلال و جمال خداوندى‌اند وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌ فَادْعُوهُ بِها اعراف: 180 قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌ اسراء: 110 اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌ طه: 8 هُوَ اللَّهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌ حشر: 24.

اين چهار محلّ است كه در آن كلمه‌ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌ آمده است و خدا با آنها خوانده ميشود و هنگام دعا صفات حق تعالى كه‌