بتفصيل سخن گفته، طالبين رجوع كنند و روايتى از امام صادق عليه السّلام نقل ميكند كه ورود بمعنى دخول نيست و روايات ديگر در اين باره نقل كرده است بنظر الميزان ورود بمعنى دخول نيست ولى آنچه ما از آيات قبل استظهار كرديم در الميزان نيامده.

ناگفته نماند اين كلمه بيشتر از يك مورد در قرآن مجيد يافته نيست‌

حتّى: حرف جرّ است.

گاهى مثل «الى» دلالت بر انتها و غايت ميكند مثل‌ لَيَسْجُنُنَّهُ‌ حَتَّى‌ حِينٍ‌ يوسف: 35 او را تا مدتى زندانى كنند و نحو وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ‌ اعراف:

24.

گاهى ما بعد آن داخل در حكم ما قبل است مثل «اكلت السّمكة حتّى رأسها» و چون بر فعل مضارع داخل شود آن فعل منصوب گردد مثل‌ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى‌ يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى‌ نَصْرُ اللَّهِ‌ بقره:

214 راغب گويد: اگر ما بعدش منصوب باشد آن بمعنى «الى ان» است و اگر مرفوع شود بمعناى «كى».

حثث: حثيث و حثوث بمعنى سريع است (قاموس) يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهارَ يَطْلُبُهُ‌ حَثِيثاً اعراف:

54 شب را بر روز ميپوشاند و شب روز را بسرعت ميطلبد. اصل آن بمعنى وادار كردن و ترغيب است.

در نهج البلاغه خطبه 97 در صفت موت هست‌

«وَ طَالِبٌ‌ حَثِيثٌ‌ مِنَ الْمَوْتِ يَحْدُوهُ».

اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است.

حجب: حجب و حجاب هر دو مصدر و بمعنى پنهان كردن و منع از دخول است. حجاب بمعنى پرده نيز است (اقرب الموارد).

وَ مِنْ بَيْنِنا وَ بَيْنِكَ‌ حِجابٌ‌ فصلت: 5 كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ‌ مطففين: 15 حقا كه آنها آنروز از پروردگارشان در پرده‌اند و يا از رحمت خدا ممنوع‌اند.

وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَ‌