أَشِرٌ. سَيَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْكَذَّابُ‌ الْأَشِرُ» قمر: 25- 26 بلكه او (پيغمبر) دروغگوى متكبّر است فردا. حتما ميدانند دروغگوى متكبّر كيست.

اين كلمه فقط دو بار در قرآن يافت ميشود.

إِصْر: سنگينى. پيمان. گناه (قاموس) در مفردات گره زدن (عقد الشي‌ء) و حبس بقهر گفته است و نيز گفته‌اند: سنگينى كه صاحبش را اصر يعنى حبس و بى حركت ميكند.

نا گفته نماند: اين معانى بهمديگر نزديك‌اند و معنى جامع همان سنگينى است. پيمان يكنوع سنگينى و قبول مسئوليت، و گناه نيز يكنوع سنگينى است. در آيه‌ «أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى‌ ذلِكُمْ‌ إِصْرِي‌» آل عمران: 81 بمعنى پيمان است يعنى: آيا اعتراف كرديد؟ و بر آن، پيمان مرا گرفتيد؟

و در شريفه‌ «وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً» بقره: 286 بمعنى سنگينى است يعنى تكليف سنگين بر ما بار مكن، در حالات حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آمده‌ «وَ يَضَعُ عَنْهُمْ‌ إِصْرَهُمْ‌ وَ الْأَغْلالَ الَّتِي كانَتْ عَلَيْهِمْ» اعراف: 157 يعنى از آنها سنگينى و اغلالشان را بر ميدارد و بشريعت آسان و طبيعى راهنمائى ميكند.

أَصْل: ريشه. پايه. «كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ» ابراهيم: 24، كلمه پاك همچون درخت پاكى است كه ريشه آن ثابت و شاخه‌اش در هواست جمع آن اصول است‌ «أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَلى‌ أُصُولِها» حشر: 5.

أَصِيل‌: وقت ما بعد عصر تا مغرب (اقرب الموارد) «وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا» احزاب: 42 او را بامداد و آخر روز تسبيح گوئيد. جمع آن در قرآن فقط آصال استعمال شده‌ «يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ‌ رِجالٌ» نور: 36 براى خدا در آن خانه‌ها بامدادان و پسينان مردانى تسبيح گويند «أَصِيلٌ» چهار بار و «آصَالٌ» سه بار در قرآن آمده است.

أُفّ: «فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍ‌»