مرك يكى از شما رسيد، و چون در سياق نفى واقع شود افاده عموم ميكند
مثل «وَما هُمْ بِضارِّينَ بِهِ
مِنْأَحَدٍإِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ» (بقره: 102) به هيچ كس جز باذن خدا
بواسطه آن سحر ضرر نميزنند و اكثر استعمال آن در قرآن مجيد در سياق نفى است.
زمخشرى در فائق و ابن اثير در نهايه نقل ميكنند كه يكى از صحابه در
وقت دعا بدو انگشت بخدا اشاره ميكرد حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم
فرمود:
أَحِّدْأَحِّدْ.
: يكى كن.
يكى كن يعنى با يك انگشت اشاره كن خدائيكه تو او را ميخوانى يكى است.
مؤنّث احد، احْدَى است مثل «هَلْتَرَبَّصُونَ بِنا إِلَّاإِحْدَىالْحُسْنَيَيْنِ»توبه: 52 و در قرآن بضمائر، كم
كما، هم، هما، هنّ و نا و نيز باسم ظاهر اضافه شده و هم مقطوع از اضافه آمده است.
استعمال دوّم آنست كه وصف باشد بمعنى يكتا و بىهمتا و در اين
استعمال فقط بذات بارى تعالى اطلاق ميشود چنانكه در مفردات و قاموس تصريح شده است.
أَخْذ:گرفتن. حيازت «وَلَمَّا سَكَتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبُأَخَذَالْأَلْواحَ»اعراف: 154 چون غضب موسى فرو نشست الواح
را گرفت ناگفته نماند مصاديق اخذ و كيفيت آن مختلف است ولى در همه آنها معنى اولى
ملحوظ ميباشد مثل اخذ پيمان، اخذ بعذاب، اخذ زمين زينت خود را از روئيدنيها، اخذ
چيزى با دست، اخذ خُلق يعنى متخلق شدن بخلقى و نظائر اينها، چنانكه بترتيب در اين
آيات و امثال آنها آمده است «وَلَقَدْأَخَذَاللَّهُ مِيثاقَ بَنِي إِسْرائِيلَ»مائده: 12 «وَأَخَذْنَاالَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذابٍ بَئِيسٍ»اعراف: 165 «حَتَّىإِذاأَخَذَتِالْأَرْضُ زُخْرُفَها وَ ازَّيَّنَتْ»يونس: