تنور معهود در مسجد كوفه بود و آب در بدو طوفان از آن فوران كرد. در
كافى نيز چنين نقل شده است.
تَوب:تَوْب. تَوْبَه. مَتَاب همه بمعنى رجوع و برگشتن است در قاموس و صحاح
و اقرب الموارد، قيد معصيت را اضافه كرده و گفتهاند: رجوع از معصيت ولى رجوع مطلق
صحيح است زيرا اين كلمه در باره خداى تعالى نيز بكار رفته و در او رجوع از معصيت
معنى ندارد مثللَقَدْتابَاللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَ الْمُهاجِرِينَ وَ الْأَنْصارِتوبه:
117.
در مجمع ذيل آيه 37 بقره فرموده: اصل توبه رجوع از عمل گذشته است.
گويا مجمع نيز توبه عبد را در نظر داشته است. در الميزان در جاهاى متعدد آنرا مطلق
رجوع فرموده و اين كاملا صحيح و باستعمال قرآن اوفق است.
معناى توبه همانطور كه گفته شد رجوع است النهاية توبه خدا با توبه
عبد فرقش آنست كه توبه عبد برگشتن بسوى خداست با ترك معصيت و تصميم عدم ارتكاب
بآن، و توبه خدا باز گشت به بنده است با رحمت و مغفرت و با موفّق كردن بتوبه (جمله
اخير را بعدا توضيح خواهيم داد).
بايد دانست: باز گشت خداى مهربان بسوى بنده از بازگشت بنده بيشتر است
لذا صيغه مبالغه توّاب همه جاى قرآن صفت خداوند آمده استهُوَالتَّوَّابُالرَّحِيمُبقره آيات 32- 54- 128- 160 و آيات
ديگر، ولى درباره بندگان اسم فاعل آمده است نظيرالتَّائِبُونَالْعابِدُونَ ...توبه: 112. فقط در يك محل آمدهإِنَّ اللَّهَ يُحِبُالتَّوَّابِينَوَ يُحِبُّ
الْمُتَطَهِّرِينَبقره: 222 [در اينجا لازم است در باره چند آيه سخن گوئيم.] 1-إِلَّا مَنْتابَوَ آمَنَ وَ عَمِلَ
عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ ...فرقان: 70 مگر آنكه توبه كند و
ايمان آورد و عمل