قاموس آنرا مدّت شيى‌ء و آخر مدت معنى كرده. بنا بر اين، اجل دو معنى دارد، مدّت معين و آخر مدّت.

و شايد استعمال آن در آخر مدت بطور مجاز باشد و ميشود گفت كه معناى اصلى آن تمام مدت است و اغلب استعمال آن در اين معنى است در آياتى نظير «لِيُقْضى‌ أَجَلٌ‌ مُسَمًّى‌- ... لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ‌- ... لِكُلِ‌ أَجَلٍ‌ كِتابٌ‌- ... فَلَمَّا قَضى‌ مُوسَى‌ الْأَجَلَ‌ ...- أَيَّمَا الْأَجَلَيْنِ‌ قَضَيْتُ» و ... مراد تمام مدت است.

در آيه‌ «إِذا تَدايَنْتُمْ بِدَيْنٍ إِلى‌ أَجَلٍ‌ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ» بقره: 282 و آيه‌ «مَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ اللَّهِ فَإِنَ‌ أَجَلَ‌ اللَّهِ لَآتٍ» (عنكبوت: 5) در الميزان فرموده هر دو بمعنى آخر مدت است (ج 7 ص 6) ولى بنظر ميايد كه مراد از أَجَلَ اللَّهِ‌ روز قيامت باشد يعنى هر كه اميدوار لقاء اللَّه است زمان لقاء اللَّه حتما خواهد آمد چنانكه در الميزان ج 16 ص 105 فرموده است.

در كريمه‌ «وَ أَنْ عَسى‌ أَنْ يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ‌ أَجَلُهُمْ‌» اعراف: 185 ممكن است مراد آخر مدت باشد يعنى آخر عمرشان نزديك است و شايد مراد تمام مدت باشد يعنى نزديك است كه اجلشان (عمرشان) تمام شود در مجمع البيان آنرا وقت مرگ گرفته يعنى: مدتى كه با مرگ شروع ميشود.

روشنترين محلّى كه اجل را بمعنى آخر مدت گرفته‌اند آيه‌ «فَإِذا بَلَغْنَ‌ أَجَلَهُنَ‌ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ» (طلاق: 2) است گفته‌اند: يعنى چون زنان بآخر وقت عدّه رسيدند آنها را بشايستگى نگاه داريد (رجوع كنيد) و يا بشايستگى از آنها جدا شويد ناگفته نماند: اگر أَجَلَهُنَ‌ را آخر وقت عدّه بدانيم لازم ميايد كه پيش از آن رجوع جايز نباشد، حال آنكه آيه‌ «وَ الْمُطَلَّقاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلاثَةَ قُرُوءٍ ... وَ بُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذلِكَ» (بقره 228) دالّ بر جواز رجوع در تمام اوقات عدّه است‌ «ذلِكَ» اشاره به‌ «ثَلاثَةَ قُرُوءٍ»