لازم است بدانيم كه آيه اوّل مائده در سوره حجّ بدون ذكر بهيمه تكرار
شده است در اينجا هر دو را نقل ميكنيم «أُحِلَّتْلَكُمْبَهِيمَةُالْأَنْعامِ إِلَّا ما يُتْلى عَلَيْكُمْ»مائده:
1،«وَأُحِلَّتْ لَكُمُ الْأَنْعامُ إِلَّا ما يُتْلى عَلَيْكُمْ»حجّ: 30.
و خلاصه آنكه بهيمه مطلق چهار پا و اعمّ از انعام است و ميشود گفت كه
مراد از انعام مطلق انعام و شامل شتر و گاو و گوسفند است اعمّ از اهلى و وحشى و
كلمه «أُحِلَّتْ»مانع از
آنست كه باسبان و استران و غيره شامل باشد زيرا معمولا آنها براى سوارى و باركشى
است و مراد از «أُحِلَّتْ»خوردن
گوشت آنهاست و همچنين اضافه بهيمه بانعام بيانيّه است يعنى: «احلّتلكم البهيمة و هى الانعام»: بهيمهايكه همان انعام باشد بر شما حلال
شده است.
در الميزان، اضافه را اضافه نوع بر اصنافش فرموده مثل نوع- الانسان و
جنس الحيوان اگر مرادش اين باشد كه اين اضافه مثل اضافه انسان الزنجى و حيوان
الاهلى است كاملا صحيح و بجاست و عبارت اخراى بيانيّه است. از كلبى و فرّاء نقل
شده كه مراد ازبهيمةالانعام وحشىهاى انعام است يعنى آنها بر شما حلال شدهاند در اين
صورت اضافه بمعنى لام است. ولى با توجّه بآيه ما نحن فيه و آيه «وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا
مَنْسَكاً لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلى ما رَزَقَهُمْ مِنْبَهِيمَةِالْأَنْعامِ»حجّ: 34 و آيه «وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ
فِي أَيَّامٍ مَعْلُوماتٍ عَلى ما رَزَقَهُمْ مِنْبَهِيمَةِالْأَنْعامِ»حجّ: 28، خواهيم ديد كه اين سخن
قابل قبول نيست زيرا بعيد است حيوان وحشى و بيرون از دسترس بشر مراد باشد.
ناگفته نماند در روايت محمد بن مسلم و زراره و غيره از امام باقر و
صادق عليهم السّلام منقول است كهبَهِيمَةُ الْأَنْعامِرا جنين انعام فرمودهاند در الميزان آنرا از تهذيب نقل كرده و
فرموده در كافى و فقيه ... نيز نقل