چنانكه در آيه «فَأَبىأَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُوراً»اسراء: 89 بنظر ميرسد از صدر آيه
كه در باره معاد است روشن ميشود كه انكار و امتناع مردم در اثر بى اعتنائى است.
أتى:إِتْيَان بمعنى آمدن و آوردن هر دو آمده است مانند «أَتىأَمْرُ اللَّهِ فَلا
تَسْتَعْجِلُوهُ»نحل: 1 يعنى امر خدا آمد آنرا بعجله نخواهيد و مثل «وَاللَّاتِييَأْتِينَالْفاحِشَةَ مِنْ
نِسائِكُمْ»نساء:
15 يعنى زنانيكه زنا مياورند در تفسير الميزان ذيل آيه فوق هست «يُقالُأَتَاهُوَأَتَىبِهِ اى فَعَلَه» آن در قرآن مجيد
اغلب بمعنى آمدن بكار رفته و بمعنى آوردن خيلى كم آمده است.
آتَىيُؤتِيإِيتَاءًاز باب إفعال بمعنى دادن و عطا كردن است مثل «وَآتَىالْمالَ عَلى حُبِّهِوَأَقامَ الصَّلاةَ وَآتَىالزَّكاةَ- وآتاهُاللَّهُ الْمُلْكَ- وآتُوهُمْمِنْ مالِ اللَّهِ- وآتاكُمْمِنْ كُلِّ ما سَأَلْتُمُوهُ»در آياتيكه «أُوتُواالْكِتابَ»و نظير آن واقع شده بايد در ترجمه گفت: كسانيكه بآنها كتاب داده شده
است زيرا در آياتى نظير «الَّذِينَأُوتُواالْكِتابَ ...الَّذِينَأُوتُواالْعِلْمَ وَ الْإِيمانَ»مفعول اول نائب فاعل و تقديرش «آتَاهُمُاللَّهُ الْكِتَابَ-آتَاهُمُاللَّهُ العِلْمَ» ميباشد.
أَثاث: «أَثاثاًوَ مَتاعاً إِلى حِينٍ»نحل: 80 اهل لغت أثاث را اسباب
خانه معنى كردهاند، راغب قيد كثرت را بر آن افزوده و گويد ريشه آن از «أَثَاذا كثر و تكاثف» است و بهر مال كه
زياد باشد أَثَاث گفته شده و گويند أثاث آن است كه براى مصرف و استفاده است نه
براى تجارت (اقرب الموارد) در آيه «أَثاثاًوَ مَتاعاً إِلى حِينٍ»مجمع البيان آنرا اسباب خانه گرفته
و در آيه «وَكَمْ أَهْلَكْنا
قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُأَثاثاًوَ رِءْياً»مريم: 74 بنظر ميايد كه بمعنى اسباب زندگى باشد يعنى پيش از آنها
مردمان بسيارى هلاك كردهايم كه از حيث وسائل زندگى و منظر بهتر بودند.
در الميزان فرموده: متاع از أَثَاث أَعَمّ است بمطلق آنكه مورد