شورى: 42 در روى زمين بنا حق ظلم و تعدى ميكنند. قيد «بِغَيْرِالْحَقِّ»ظاهرا براى افاده ظلم است و گرنه «يَبْغُونَ»بتنهائى
افاده ظلم نميكند.
نظير اين آيه، آيه 23 از سوره يونس است. مثلا در آيهى «أَفَغَيْرَ دِينِ اللَّهِيَبْغُونَ»آل عمران:
83 و نظائر آن مىبينيم كه افاده ظلم نميكند و براى طلب شديد است.
بَقَر:گاو. اسم جنس است، بقرة بگاو نر و گاو ماده هر دو گفته ميشود، تاء آن
براى وحدت است نه تأنيث (اقرب الموارد، قاموس و صحاح) ولى مجمع البيان و راغب و
تفسير مراغى تاء آنرا براى تأنيث گرفته و گفتهاند: بقره بمعنى گاو ماده و ثور گاو
نر است، راغب ثور را بلفظ قيل آورده است. در مجمع اضافه كرده: در جنس گاو اسم مذكر
غير از مؤنث است چنانكه در جمل و ناقه و رجل و مرأة و جدى و عناق نيز چنين است.
«وَمِنَالْبَقَرِوَ الْغَنَمِ حَرَّمْنا
عَلَيْهِمْ شُحُومَهُما ...»انعام: 146 از مطلق گاو و گوسفند بر آنها پيه را حرام كرديم «إِنَّاللَّهَ يَأْمُرُكُمْ
أَنْ تَذْبَحُوابَقَرَةً»بقره: 67 مراد يك گاو است نه گاو ماده، بنا بر قول قاموس و صحاح. و
بنا بر قول مجمع و غيره گاو ماده است، جمع بقره بقرات است مثل «إِنِّيأَرى سَبْعَبَقَراتٍسِمانٍ»يوسف: 43 من هفت گاو فربه مىبينم.
اين مؤيّد قول مجمع است.
[بَقَرَه
بَني اسرائيل:]
داستان بقرهى بنى اسرائيل كه در قرآن مجيد نقل شده قابل دقّت و
تحقيق است. ما عين آنرا نقل و در باره آن گفتگو ميكنيم.