خود نمائى بزينت نميكنند.

اكنون ميرسيم بآياتيكه راجع ببروج آسمان‌اند، «وَ السَّماءِ ذاتِ‌ الْبُرُوجِ‌» بروج 1 «وَ لَقَدْ جَعَلْنا فِي- السَّماءِ بُرُوجاً وَ زَيَّنَّاها لِلنَّاظِرِينَ» حجر: 16، «تَبارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّماءِ بُرُوجاً وَ جَعَلَ فِيها سِراجاً وَ قَمَراً مُنِيراً» فرقان: 61.

بنا بر آنچه گفته شد بروج آسمان، همان ستارگان‌اند كه در آسمان ميدرخشند و بمناسبت ظهور و آشكار بودنشان كه معناى اصلى برج است، بروج ناميده شده‌اند و آسمان بوسيله‌ى آنها زينت داده شده است چنانكه در آيه دوّم است، و در آيه‌ى سوّم آفتاب و ماه در رديف بروج شمرده شده، پيداست كه ستارگان مرادند نظير آيه‌ «وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّراتٍ» نحل: 12، در دعاى سمات بطور صريح گفته شده كه بروج همان كواكب و ستارگان‌اند اينك آنجمله از دعاى سمات‌

«وَ خَلَقْتَ بِهَا الْكَوَاكِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوماً وَ بُرُوجاً وَ مَصَابِيحَ وَ زِينَةً وَ رُجُوماً وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ ...».

در تفسير برهان ذيل آيه سوّم از امام باقر عليه السّلام نقل شده: بروج عبارتند از كواكب در ذيل روايت، بروج دوازده گانه يونانى شمرده شده باحتمال قوى ذيل آن ساخته است.

وانگهى روايت از زياد بن منذر ابى الجارود است كه كشّى در رجال خود از امام صادق عليه السّلام نقل كرده:

آنحضرت در باره ابى الجارود و چند نفر ديگر فرمود:

«كَذَّابُونَ، كُفَّارٌ، عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ».

فقط صدر روايات با قرآن سازش دارد على هذا ذيل روايت را بحساب امام عليه السّلام نميشود گذاشت.

طبرسى ذيل آيه‌ى 61 فرقان از حسن و مجاهد و قتاده نقل ميكند كه گفته‌اند: بروج همان ستارگان بزرگ و درخشنده‌اند، بواسطه روشن و آشكار بودن، بروج ناميده شده‌اند.

زمخشرى در ذيل آيه‌ى 1 از سوره بروج آورده: گفته شده بروج، ستارگان بزرگ‌اند، علّت اين‌