بِسَحَرٍ»قمر: 34 مگر آل لوط كه وقت سحر نجاتشان داديم.
«عَيْناًيَشْرَبُبِهاعِبادُ اللَّهِ
يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً»انسان: 6، بعضىها باء را در «بِها»بمعنى
«من» گفتهاند يعنى «يشربمنها عباد اللَّه». طبرسى «بِها»را مفعول «يَشْرَبُ»و باءِ را
زائد گرفته و از فرّاء نقل كرده «شربهاو شرب بها» در معنى يكى است.
نا گفته نماند نظير اين آيه در سوره ديگر آمده ما ابتدا هر دو را نقل
ميكنيم بعد نظر خود را اظهار ميداريم «إِنَّالْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً
عَيْناً يَشْرَبُبِهاعِبادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً»انسان:
در آيات اوّل «عَيْناً»راجع به «كافور» است
يعنى آن كافور از چشمهايست كه بندگان خدا مياشامند، پس ابرار (اصحاب يمين) از
شرابى مياشامند كه آميخته بكافور است ولى عباد اللَّه (مقرّبين) از خود آن چشمه كه
مقدارى از آن بشراب ابرار آميخته است، مينوشند در آيات دوّم «عَيْناً»راجع به «تَسْنِيمٍ»است اگر آن مثل كافور نوشيدنى باشد، معنى همان است كه در آيات اوّل
گفته شد و اگر نام چشمه باشد در اينصورت «عَيْناً»بيان آنست يعنى تسنيم چشمهايست كه مقرّبون مينوشند. در اين آيات نيز
مال ابرار شرابى است آميخته بشراب چشمه- ايكه مخصوص مقرّبين ميباشد، و مقرّبين در
آيات دوّم همان «عِبادُاللَّهِ»اند كه در آيات اوّل واقعاند و
ابرار در هر دو يكىاند. با مراجعه بسوره واقعه كه اهل قيامت را بسه دسته سابقون،
اصحاب يمين، و اصحاب شمال تقسيم كرده ميدانيم كه مراد از «ابرار» اصحاب
يمين و از عباد اللَّه و مقرّبين همان سابقوناند و شراب ابرار آميخته از چشمهاى