و حسن بن على عليهما السّلام نقل كرده‌اند. شيعه آنرا در بيشتر از سى حديث از على، امام سجّاد، امام باقر، امام صادق عليهما السّلام، ام سلمه، ابى ذر، ابى ليلى، ابى الاسود، عمرو بن ميمون اودى، و سعد بن ابى وقّاص نقل نموده‌اند.

نگارنده گويد: اين سخن را با نقل يك روايت از صواعق محرقه ابن حجر بپايان ميبريم، او در ذيل آيه اوّل از آيات نازله در شأن اهل بيت عليهم السّلام از ابو سعيد خدرى صحابى مشهور نقل كرده كه گفت:

اين آيه (آيه تطهير) در باره پنج نفر نازل شده: حضرت رسول (ص) على و فاطمه و حسن و حسين (عليهم السّلام).

3- عكرمه و مقاتل و غير آنها هر چه ميخواهند بگويند، حق بر اهل حقّ و بر اهل انصاف و تحقيق مثل آفتاب روشن است، در پاى هر حقيقت و واقعيّتى قلم‌هاى خطا- كار و زبانهاى دروغگو و عكرمه‌هاى- فرومايه، ديده خواهند شد «لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَ يَحْيى‌ مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَةٍ» انفال: 42 در باره‌ أهل‌ الذكر: رجوع شود به «ذكر».

أَوْ: حرف عطف است و تا يازده معنى براى آن شمرده‌اند (اقرب الموارد) از جمله، شكّ مثل‌ «قالُوا لَبِثْنا يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ» كهف:

19 گفتند: يكروز يا قسمتى از روز را توقّف كرديم.

از جمله، ابهام مثل‌ «وَ إِنَّا أَوْ إِيَّاكُمْ لَعَلى‌ هُدىً‌ أَوْ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ» سباء: 24

أَوب: بازگشت‌ «إِنَّ إِلَيْنا إِيابَهُمْ‌» غاشيه: 25 يعنى راستى بازگشت آنها بسوى ماست، مَآبٍ‌ مصدر ميمى بمعنى بازگشت و اسم زمان، (زمان بازگشت) و اسم مكان، (مكان بازگشت) آمده است مثل‌ «إِلَيْهِ أَدْعُوا وَ إِلَيْهِ‌ مَآبِ‌» رعد: 36 كه بقرينه «الى» بمعنى مصدر است و مثل‌ «إِنَّ جَهَنَّمَ كانَتْ مِرْصاداً، لِلطَّاغِينَ‌ مَآباً» نباء:

21- 22، كه بقرينه «جهنم» بمعناى مكان بازگشت است.