مانند رسول (ص) مفترض الطاعة كند و براى هر دو يك «اطيعوا» بفرمايد؟!! گذشته از دلالت آيه بر ائمّه معصومين، در تفسير برهان 30 روايت نقل شده كه اولى الامر ائمّه معصومين عليه السّلام‌اند و در تفسير عياشى 12 حديث در اين زمينه هست. طالب تفصيل بيشتر، به تفسير الميزان و كافى و بحار و تفسير برهان و غيره رجوع كند.

إِمْر: (بكسر همزه) ناپسند.

عجيب‌ «لَقَدْ جِئْتَ شَيْئاً إِمْراً» كهف:

71 حقّا كه كار ناپسندى كردى «الإِمْرُ: العَجيبُ. و المُنْكَرُ» (اقرب الموارد).

أَمْس: ديروز «قَتَلْتَ نَفْساً بِالْأَمْسِ‌» قصص: 19 يعنى ديروز كسى را كشتى، اهل لغت آنرا روزيكه يكشب پيش از امروز است گفته‌اند (ديروز حقيقى) در اقرب الموارد هست كه ميشود از آن، روزى از ايّام گذشته را اراده كرد. امس اگر بدون الف و لام باشد مبنى است و چون با الف و لام باشد بالاجماع معرب است، در قرآن مجيد فقط چهار بار آمده، آنهم با الف و لام (الامس) در آيه‌ى فوق ظاهرا مراد ديروز حقيقى است: در بعضى از آيات ميشود گفت كه: مطلق گذشته، مراد است مانند «فَجَعَلْناها حَصِيداً كَأَنْ لَمْ تَغْنَ‌ بِالْأَمْسِ‌» يونس: 24 آنرا درو شده كرديم گويا كه روز پيش يا در گذشته اصلا نبوده.

أَمَل: آرزو، اميد. «ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ‌ الْأَمَلُ‌» حجر:

3 بگذار بخورند و برخوردار شوند و آرزو سرگرمشان كند، اين كلمه فقط دو بار در قرآن آمده است:

كهف: 46، حجر: 3

أُمّ: مادر، اصل و پايه هر چيزيكه چيزهاى ديگر بآن منضمّ شود، معظم چيزها، امّ النجوم يعنى كهكشان (قاموس، مفردات) در حديث آمده: از خمر بپرهيزيد كه آن‌ أُمُ‌ الخبائث است (نهايه).

بجرأت ميتوان گفت كه «امّ» مشترك معنوى است و معنى جامع آن‌