و قسم خوردن است و هر سه معنى در آيه خالى از تناسب نيست، و معنى آيه
اين است صاحبان فضل و وسعت از دادن، تقصير و كوتاهى نكنند، يا عطا كردن را ترك
نكنند و يا قسم نخورند كه چيزى ندهند.
إيْلَاء:قسم خوردن.إيلاءدر فقه اسلامى آنست كسى قسم بخورد كه بزن خود نزديكى نخواهد كرد، زن
او 4 ماه حق اعتراض ندارد، پس از چهار ماه اگر بحاكم رجوع بكند، حاكم شوهر او را
ميان دو چيز مخيّر ميكند، و آن اينكه يا طلاق بدهد و از زن جدا شود و يا كفّاره
بدهد و بزن خود برگردد، در صورت امتناع وى را زندانى ميكند، تا يكى از دو كار را
اختيار نمايد (شرايع)[1]قرآن مجيد فرموده «لِلَّذِينَيُؤْلُونَمِنْ نِسائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ، فَإِنْ فاؤُ
فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ، وَ إِنْ عَزَمُوا الطَّلاقَ فَإِنَّ اللَّهَ
سَمِيعٌ عَلِيمٌ» (بقره:
226- و 227) براى آنها كه قسم ميخورند از زنان خود دور شوند و مقاربت نكنند، چهار
ماه انتظار هست، سپس اگر برگشتند خدا آمرزگار و رحيم است، و اگر قصد طلاق كردند،
خدا دانا و شنواست.
در صورت برگشتن چون قسم خود را شكسته و بر خلاف آن عمل كرده است،
بايد كفّاره بدهد چنانكه شيعه قائل است و جمله «فَإِنَّاللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ»دليل آن است كه بر رجوعش عذابى و
عقابى نيست رجوع و يا طلاق اگر در عرض چهار ماه عملى شد، هيچ و الّا پس از انقضاء
چهار ماه، حاكم اجبار ميكند كه يكى از آن دو را اختيار نمايد.
إِلى:حرف جرّ است، معناى مشهورش، دلالت بانتهاى مكان يا زمان است مثل «سُبْحانَالَّذِي أَسْرى
بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِإِلَىالْمَسْجِدِ الْأَقْصَى»اسراء: 1، اوّل مكان سير مسجد حرام
و انتهاى آن مسجد اقصى است، و نظير «ثُمَّأَتِمُّوا الصِّيامَإِلَىاللَّيْلِ»بقره: 187 كه انتهاى زمان روزه رسيدن شب است