مصلحت بدانند در مال تصرف كرده، آن را مصرف كنند.[1]در اين وضعيت
محدوديتى از حيث مال منقول يا غير منقول شخص مديون قيد نشده است. اين موضوع بيانگر اين است كه اعراض در اين
حالت، بر هر دو نوع مال مديون تحققپذير است. اين نكته بسيار مهم است؛ زيرا در عموم قوانين مدنى كشورهاى غربى، اعم
از سيستمهاى حقوق مدون و غير مدون، اعراض در اموال غير منقول امكانپذير نيست. بنابراين، قوانين مدنى در سيستمهاى حقوقى
مزبور اعراض نسبت به اموال غير منقول را جايز نمىدانند و در نتيجه آن را به رسميت
نشناختهاند؛[2]گرچه در
قوانين سهگانهاى كه ذكر شد، اعراض از مالكيت نسبت به اموال غير منقول موضوعيت
داشته است. در سيستم حقوقى انگلستان، تمايزى ميان اموال منقول و غير منقول وجود
ندارد، بلكه تمايز ميان اموال محسوس[3]و غير محسوس[4]است. مال محسوس مثل كشتى، اتومبيل، و وسايل شخصى و مال غير محسوس مانند
سهام بانك، امتيازات ثبتى، اختراعات و اعتبارات است. جالب آنكه در حقوق عرفى انگلستان اعراض نسبت به هر دو دسته اموال ياد
شده واقع مىشود. به هر تقدير در سيستم كامن لا مال منقول معرض عنه- گرچه اعراض
كنندۀ آن مشخص و معلوم باشد- در حكم مال بلا صاحبى است كه اولين متصرف آن،
مالك مال محسوب مىشود.[5] در حقوق انگلستان نوع ديگرى از اعراض وجود دارد كه مربوط به ورود
خسارات به كشتيهاى بيمه شده است و مطابق آن، چنانچه به يك كشتى به نحوى خسارت وارد
آيد كه قسمت اعظم آن از بين برود، مالك يا مالكان آن مىتوانند با اعراض از مالكيت
كشتى، تمام خسارات را از شركت بيمه بخواهند و به محض تأديۀ خسارت، كشتى
خسارتديده به مالكيت شركت بيمه در مىآيد.[6] در حقوق امريكا كه اعراض نسبت به اموال غير منقول ممكن نيست، عمومات[1] Merite Student Encyclopedia; Q V. ABaNDONMENT .
[2] ENCYlOPEDIA International; Q. V. abandonment .
[3] tangible.
[4] intangible.
[5] The Encyclopedia Americana; Q. V. abandonment .
[6] Encyclopedia Britannica; Q. V. abandonment .