responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : قواعد فقه نویسنده : محقق داماد‌، سيد مصطفى    جلد : 2  صفحه : 200

9 قاعدۀ رضاع
«رضاع» به كسر حرف «ر» عبارت است از: «نوشيدن شير از پستان زن يا حيوان- نظير گاو، گوسفند- و يا مطلق نوشيدن، اعم از اينكه از آن دو باشد (زن يا حيوان)، يا از غير آنها و شير اعم است از اينكه از انسان باشد يا حيوان». [1]
رضاع مانند ولادت، باعث ايجاد اضافه يا نسبتى بين دو نفر يا بيشتر مى‌شود.
چنانچه اضافه و نسبت، امرى اعتبارى باشد و خردمندان آن را ايجاد كرده و سپس شارع آن را امضا كرده باشد و يا آنكه مانند ملكيت و زوجيت، توسط خود شارع ايجاد شده باشد- نه امضا- به آن اضافه اعتبارى مى‌گويند؛ اما اگر نسبت و اضافه، مانند نسبت بالا بودن (فوقيت) يا پايين بودن (تحتيّت) واقعيتى خارجى و حقيقى باشد، به آن اضافه مقوليه مى‌گويند.
هرگاه كودكى از پستان زنى شير بنوشد، با او نسبتى پيدا مى‌كند كه «بنوّت» ناميده مى‌شود و زن نيز با كودك رابطه و نسبت «امومت» پيدا مى‌كند.
قرابت رضاعى، آن نوع خويشاوندى است كه در اثر شير خوردن، بين دو نفر ايجاد مى‌شود و مانند قرابت نسبى، به خط عمودى و خط اطراف تقسيم شده است.
قرابت رضاعى در سنتهاى قديم عرب وجود داشته و اسلام نيز آن را به رسميت شناخته است. در قرابت رضاعى، طفلى كه شير زن ديگرى را خورده، «مرتضع» و زن شير دهنده‌
[1] ر.ك.: المنجد؛ ذيل مادۀ رضع.
نام کتاب : قواعد فقه نویسنده : محقق داماد‌، سيد مصطفى    جلد : 2  صفحه : 200
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست