2. در حقوق خارجى در حقوق كامن لا قاعدهاى به نام « frustration » وجود دارد كه در زبان فارسى به «عدم امكان اجرا»
ترجمه
شده است. به موجب اين
قاعده، دادگاههاى انگلستان موارد زير را به عنوان مصاديق «عدم امكان اجرا»
پذيرفتهاند: الف) قانون لاحق. اين مورد هنگامى مصداق مىيابد كه بعد از انعقاد يك
قرارداد، قانونى تصويب شود و اجراى قرارداد را ناممكن سازد. براى نمونه، هرگاه
قراردادى براى تحويل گندم منعقد شود و سپس، به موجب قانونى كه قبل از تحويل گندمها
به تصويب مىرسد، همه گندمها به نفع دولت مصادره شود، قرارداد مذكور غير قابل اجرا
خواهد شد. ب) از بين رفتن چيزى كه براى اجراى قرارداد ضرورى است. براى مثال اگر
قراردادى براى كرايۀ يك سالن اجراى موسيقى منعقد شود، در اثر تخريب سالن در
يك آتشسوزى، قرارداد غير قابل اجرا مىشود. ج) ناتوانى متعهد در قراردادهاى مربوط به خدمات شخصى. مانند آنكه يك
نوازندۀ پيانو در روز اجراى كنسرت بيمار شود و نتواند مطابق قرارداد، برنامه
خود را اجرا كند. نسبت به يكى از اين موارد چنين رأى داده شد كه قرارداد «غير قابل
اجرا» شده است؛ چرا كه قصور هنرمند مزبور موجب ناتوانى او در اجراى قرارداد نبوده
است. د) عدم وقوع رخدادى كه اساس و مبناى قرارداد است. اگر قراردادى مبتنى
بر وقوع امرى خاص باشد و آن امر اتفاق نيفتد، قرارداد مزبور، غير قابل اجرا خواهد
شد. براى مثال در تاجگذارى ادوارد هفتم، شخصى اطاقى را كه مشرف به مسير عبور
پادشاه بود كرايه كرد، اما به علت بيمارى شاه، مراسم تاجگذارى لغو شد. در اين
مورد، دادگاه مقرر كرد كه قرارداد «غير قابل اجرا» شده؛ زيرا عبور پادشاه مبناى
قرارداد بوده است.[1] در نظام حقوقى كامن لا هنگامى كه قراردادى در نتيجۀ وقوع حادثهاى
غير قابل[1] GCSE Law; p. 241.