شد و يهوديان اين روز رهايى را به عنوان «عيد
پسح» جشن مىگيرند.[1] 2. خروج از مصر: حضرت موسى عليه
السلام فرمان يافت تا با استفاده از تاريكى شب بنىاسرائيل را از مصر خارج كند و
با عبور دادن از دريا راه رهايى را بر روى آنان بگشايد: «و لَقَد اوحَينا الى موسى ان اسرِ
بِعِبادى فَاضرِب لَهُم طَريقًا فِىالبَحرِ يَبَسًا لاتَخفُ دَرَكًا و لا
تَخشى». (طه/ 20، 77) پس از خروج شبانه بنىاسرائيل سحرگاهان كه فرعون از
فرار آنها آگاه شد با لشكرى مجهز به تعقيب آنان پرداخت (يونس/ 10، 90)؛ امّا پيش
از رسيدن فرعونيان، موسى به دستور الهى و با عصاى خود راه عبور بنىاسرائيل از
دريا را باز كرد. (شعراء/ 26، 63) با ورود آخرين نفر از فرعونيان به دريا آخرين
فرد بنىاسرائيل از آن خارج شد و با به هم آمدن دريا فرعونيان غرق شدند[2]:
«فَاتبَعَهُم فِرعَونُ بِجُنودِهِ فَغَشِيَهُم مِنَ اليَمّ ما غَشِيَهُم». (طه/ 20، 78
و نيز شعراء/ 26، 52- 66) از آيات قرآن بر مىآيد كه همه بنىاسرائيل نجات يافته و
فرعونيان تعقيب كننده غرق شدهاند. (بقره/ 2، 50؛ شعراء/ 26، 65- 66). از زمان خروج بنىاسرائيل تا زمان استقرار در
سرزمين موعود حوادث و تحولات دينى مهمى براى آنان رخ داد؛ از جمله اينكه آنان با
پشت سر گذاشتن دريا و مشاهده بتپرستى گروهى از بتپرستان، از موسى خواستند براى
آنان نيز بتهايى را بسازد تا آنها نيز خدايانى همانند شاميان داشته باشند. اين
درخواست با مخالفت شديد موسى روبهرو شد: «وجوَزنا بِبَنى اسرءيلَ البَحرَ
فَاتَوا عَلى قَومٍ يَعكُفونَ عَلى اصنامٍ لَهُم قالوا يموسَى اجعَل لَنا الهًا
كَما لَهُم ءالِهَةٌ قالَ انَّكُم قَومٌ تَجهَلون* انَّ هؤُلاءِ مُتَبَّرٌ ما هُم
فيهِ وبطِلٌ ما كانوا يَعمَلون* قالَ اغَيرَ اللَّهِ ابغيكُم الهًا و هُوَ
فَضَّلَكُم عَلَى العلَمين». (اعراف/ 7، 138- 140) علامه طباطبايى در
توجيه گرايش بنىاسرائيل به بتپرستى، زندگى سالهاى متمادى آنان در ميان قبطيان و
فرعونيان را كه داراى روحيهاى مادىگرايانه بودهاند، علت اين تمايل مىداند، به
همين سبب هرگاه عدهاى بتپرست يا مانند آن را مىديدند به ياد همان روزگاران
روحيه ماديگرى در آنها زنده مىشد.[3][1] . ر. ك: كتاب مقدس، خروج، 12: 1- 28؛قاموس كتاب مقدس، ص 626
[2] . كتاب مقدس، خروج 14: 1- 31
[3] . الميزان، ج 8، ص 234