دانستهاند. طلايى بودن، درازى، برخوردارى بت
ياد شده از صورتهاى چهارگانه و 400 خدمتكار و نيز چگونگى بهكارگيرى آن از سوى
شيطان براى واداشتن مردم به تكذيب الياس و بىاثر كردن دعوت وى از مطالبى است كه
برخى مفسران در ذيل آيه بدان پرداختهاند.[1] قوم الياس، جز شمارى
از آنان، با اصرار بر بتپرستى خويش، به تكذيب آن حضرت پرداختند:
«فَكذّبوهُ فَإِنّهُم لَمُحضَرونَ* إِلّا عِبادَ اللّهِ المُخلصينَ». (صافّات/ 37، 127- 128) خداوند نيز گنهكاران
را عذاب كرده، نام نيك الياس را در ميان امتهاى بعد جاودان ساخت: «و
تَركنَا عَليهِ فِىالأَخِرِين». (صافّات/ 37، 129) گروهى از مفسران، مراد از «إِل
يَاسِين» را در آيه «سَلمٌ عَلى إِل يَاسِين» (صافّات/
37، 130) الياس يا همراهان و پيروان الياس دانستهاند، هرچند در چگونگى تطبيق آن
بر الياس اختلاف دارند: 1. عدهاى آن را لغتى از الياس، مانند «ميكال» و «ميكائيل»
مىدانند يا اينكه نام او «ياسين» بوده و «ال» بر آن داخل شده است.[2] 2. برخى
ديگر آن را جمع «إلياسى» به همراه «ى» نسبت و به معناى همه همراهان و پيروان الياس
مىدانند.[3] 3. برخى نيز اين واژه را «آلياسين» با الف ممدوده قرائت
كرده و «ياسين» را نام پدر الياس دانسته و گفتهاند: «آل» به معناى خاندان است و
شامل فرزند نيز مىشود[4]؛ ولى گروهى ديگر «ياسين» را يكى از نامهاى
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و «آلياسين» را به خاندان و اهل بيت حضرت عليهم
السلام تفسير كردهاند[5]؛ ولى با توجه به ضمير در «انَّه» كه در آيه
بعد آمده و مرجع آن بايد مفرد باشد، ديدگاه نخست تقويت مىشود.[6][1]. مجمع البيان، ج 8، ص 713؛ البحرالمحيط، ج 9، ص 122؛ روح المعانى، مج 13، ج 23، ص 204 [2]. التبيان، ج 8، ص 523؛ تفسير قرطبى، ج15، ص 79؛ البيان فى غريب اعراب القرآن، ج 2، ص 308 [3]. التبيان، ج 8، ص 523؛ الكشاف، ج 4، ص60 [4]. الكشاف، ج 4، ص 60؛ التحقيق، ج 1، ص129؛ الفرقان، ج 22- 23، ص 200 [5]. التبيان، ج 8، ص 525؛ تفسير قرطبى، ج15، ص 79؛ الميزان، ج 17، ص 159 [6]. نمونه، ج 19، ص 145