اعلام القرآن - فرهنگ و معارف قرآن - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : اعلام القرآن نویسنده : فرهنگ و معارف قرآن جلد : 1 صفحه : 90

آزر
على اكبر ارجى، على خراسانى‌
آزر: ابِ (عموى) بت‌پرست ابراهيم عليه السلام‌
واژه آزر فقط يك بار در قرآن آمده: «و إِذ قَالَ إِبرهيمُ لِأَبيهِ ءَازَرَ أَتتَّخذُ أَصناماً ءَالِهةً إِنّى أَرَل- كَ و قَومَكَ فِى‌ضَللٍ مُبينٍ» (انعام/ 6، 74) و در دوازده مورد ديگر بدون ذكر نامش، از او به صورت «ابِ ابراهيم» ياد شده است.
ريشه لغوى‌
بيش‌تر لغت شناسان چون ابن‌منظور، [1] جوهرى‌ [2] و جواليقى، [3] آزر را نامى غير عربى مى‌دانند. گروهى، اصل‌آن‌راعبرى، [4] و عدّه‌اى سريانى، [5] و جمعى نيز فارسى‌ [6] مى‌شمرند.
جوهرى، آزر را برگرفته از «آزَرَ فلانٌ فلاناً» به معناى مددكار مى‌داند. وى را از آن رو آزر مى‌گفتند كه قومش را بر پرستش بت‌ها يارى مى‌كرد. [7] به نظر ابن‌فارس، آزر، مشتق از «ازْر» به معناى قوّت است‌ [8]. برخى واژه پژوهان معاصر، كلمه آزر را معرّب «آزور» به معناى «كمر بسته به خدمت» و مشابه كلمه وزير دانسته‌اند و از آن‌جا كه او وزير مورد اعتماد و گرداننده امور نمرود بود، آزر لقب گرفت. [9] برخى ديگر به استناد منابع كهن عهد

[1]. لسان العرب، ج 1،ص 132، «أزر»
[2]. الصحاح، ج 2، ص578، «آزر»
[3]. المعرب، ص 21،«آزر»
[4]. الاتقان، ج 1، ص291
[5]. ينابيع الاسلام، ج1، ص 56
[6]. تفسير قرطبى، ج 7،ص 16
[7]. الصحاح، ج 2، ص578، «آزر»؛ تفسير قرطبى، ج 7، ص 16
[8]. مقاييس اللغه، ج1، ص 102، «أزر»؛ تفسير قرطبى، ج 7، ص 16
[9]. التحقيق، ج 1، ص76، «آزر»

نام کتاب : اعلام القرآن نویسنده : فرهنگ و معارف قرآن جلد : 1 صفحه : 90

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست