عربهاى شمال شمرده؛[1] اين در حالى است كه احقاف از نظر عموم
مفسّران اسلامى، در منطقهاى از يمن در جنوب عربستان قرار داشته است؛ البتّه برخى
نيز احقاف را نام كوهى در شام[2] يا منطقهاى اطراف حسمى[3] در شمال جزيرةالعرب دانستهاند كه آبادانى و سرسبزى اين منطقه با
برخى گزارشهاى قرآن از محلّ سكونت عاد، شباهت دارد. وجود كوهى به نام «ارم»
فرضيّه وقوع سرزمين احقاف در اين منطقه را نزد برخى خاورشناسان تقويت كرده است.[4] در تورات نيز از منطقهاى به نام
«حويله» ياد شده كه آن واژه، از ريشه عبرى «حول» به معناى شن اشتقاق يافته، به
سرزمين شنزار اطلاق مىشود. محدوده دقيق اين منطقه، به روشنى در تورات تعيين نشده
و گويا افزون بر يمن و عمان، در عربستان جنوبى تا مركز و شمال جزيرةالعرب امتداد
داشته است.[5] كنار هم آمدن نام «حويله» و «حضرموت»
به صورت فرزندان يقطان و همچنين «سبأ» و «حويله» به صورت بنوكوش[6] (با توجّه به تطبيق نام شهرها و قبايل
با اسامى فرزندان نوح از نگاه عهد عتيق) فرضيّه تطابق حويله با احقاف را تقويت
مىكند؛ به ويژه آن كه قبايل قحطانى عرب كه گويا نام خود را از ريشه عبرى «يقطان»
برگرفتهاند، گاهى در برابر تفاخر عدنانيان به پيامبرى جدّشان اسماعيل، پيامبرى
جدّشان هود را يادآور مىشدند.[7] گزارش تورات از وجود رودى در حويله و كانىها و سنگهاى قيمتى بسيار
و عطرهاى گياهى در آن منطقه، با گزارش قرآن از باغها و آبها و نعمت فراوان در
محلّ سكونت عاديان مطابقت[1]. مؤلفات جرجىزيدان، ج 10، ص 131 [2]. معجمالبلدان، ج1، ص 115 [3]. تفسير مجاهد، ص603؛ معجم ما استعجم، ج 1، ص 110 [4]. المفصل، ج 1، ص168 [5]. قاموس الكتابالمقدس، ص 337 [6]. كتاب مقدس، تكوين،10: 7 و 26- 30 و اخبار اوّل، 1: 9 و 20- 23 [7]. المفصل، ج 1، ص313- 314؛ تاريخ دمشق، ج 62، ص 414؛ تاريخ ابن خلدون، ج 2، ص 20