ابوالأعور سُلَمى سيد عليرضا واسعى ابوالأعور سُلَمى: عمرو
بن سفيان بن عبد شمسبنسعد،[1] از بنىسليم، تيره ذكوان[2] همپيمان ابوسفيان و از دولتمردان معاويه عمرو، در جاهليّت زيست[3] و تا نبرد حنين در صف مشركان، با
مسلمانان جنگيد و گويا پس از آن اسلام آورد.[4] جزئيات زندگى وى در تاريخ روشن نيست؛ بدين جهت در باب صحابى بودن او
اختلاف است. برخى، وى را از صحابيان پيامبر صلى الله عليه و آله نمىدانند؛
بنابراين معتقدند كه روايت او از پيامبر، مرسل است؛[5] چنانكه بخارى نيز در تاريخ كبير، نام وى را در رديف صحابه ذكر
نكرده؛[6] ولى برخى چون مسلم بنحجّاج او را
صحابى شمردهاند.[7] شيخ صدوق از آن رو كه وى را در ماجراى
تبوك، از دستاندركاران قتل پيامبر مىداند،[8] صحابى مىشمارد. شايد در صحابى شمردن او اشتباهى رخ داده باشد؛ زيرا
در تاريخ دو نفر به ابوالاعور شهره بودند: يكى حارث بنظالم انصارى خزرجى، از
بنىعدى بننجّار كه در صحابى بودن وى اختلافى نيست و ديگرى، عمروبنسفيان سلمى،[9] و شايد در اين عرصه، اغراض سياسى
دخالت داشته تا بدينگونه بر شمار اصحاب رسول خدا در سپاه معاويه بيفزايد؛[10] به هر حال، داورى در اين باره آسان
نيست.[1]. الاستيعاب، ج 3، ص261 [2]. تاريخ دمشق، ج 46،ص 51؛ النسب، ص 255؛ المعارف، ص 467 [3]. الاستيعاب، ج 3، ص262 [4]. الاصابه، ج 4، ص530 [5]. الاستيعاب، ج 3، ص262 [6]. التاريخ الكبير، ج6، ص 336 [7]. تاريخ دمشق، ج 46،ص 55؛ اسدالغابه، ج 4، ص 220 [8]. الخصال، ج 2، ص499 [9]. اسدالغابه، ج 1، ص618 [10]. الصحيح منسيرةالنبى، ج 9، ص 47.