آلابراهيم محمد خراسانى آلابراهيم: دودمان پاك
و برگزيده ابراهيم، پيروان وى، شخص ابراهيم اين واژه، دوبار در قرآن
آمده است: «... فَقَد ءَاتينا ءَالَ ابرهيمَ الكِتبَ و الحِكمَةَ و
ءَاتينهُم مُلكَاً عَظيماً/ در حقيقت، ما به خاندان
ابراهيم، كتاب و حكمت داديم و به آنان، مُلكى بزرگ بخشيديم» (نساء/ 4، 54)، «انَّ اللّهَ اصطَفى ءَادمَ وَ نوحاً وَ ءَالَ إِبرهيمَ و ءَال
عمرن عَلى العلمين/ به يقين، خداوند، آدم و نوح و خاندان
ابراهيم و خاندان عمران را بر مردم جهان برترى داده است». (آلعمران/ 3، 33) آلابراهيم چه
كسانىاند؟ با توجّه به گوناگونى
معانى «آل» مفسّران، آلابراهيم را سه گونه تفسير كردهاند: 1. فرزندان پاك و برگزيده
ابراهيم چون اسماعيل، اسحاق، يعقوب، داود، سليمان، يونس، زكريا، عيسى، محمد صلى
الله عليه و آله و جانشينان آن حضرت از خاندان وى. اين تفسير، با واژه «اصطفاء»
(برگزيدن) در آيه دوم مناسبتر مىنمايد؛ زيرا خداوند، كسانى را برمىگزيند كه از
گناه منزّه باشند.[1] رواياتى كه امامان عليهم السلام را از
آلابراهيم شمرده نيز اين معنا را تأييد مىكند.[2] به نظر علّامه طباطبايى، از سياق آيه 54 نساء/ 4 كه درصدد سرزنش
بنىاسرائيل (دودمان اسحاق) است، برمىآيد كه مقصود از آل ابراهيم، پاكان ذرّيه او
از طريق اسماعيل است و شامل ذريه ابراهيم از طريق اسحاق نمىشود.[3] 2. پيروان دين ابراهيم (اسلام).[4] مؤيّد اين معنا دو آيه ذيل است: «فَمَن تَبِعنى فَإِنّهُ مِنّى/
پس هركه ازمن[1]. مجمعالبيان، ج 2،ص 735 [2]. تفسير عياشى، ج 1،ص 168؛ نورالثقلين، ج 2، ص 548 [3]. الميزان، ج 3، ص166 [4]. مجمع البيان، ج 2،ص 735