تجارى قريشپايينتر از بدر و در كنار
دريابود. اگر با هم قرار مىگذاشتيد قطعاً در وعدهگاه خوداختلاف مىكرديد؛ ولى خداوند
امرى (كشته شدن كافران) را كه دربدر انجام شدنى بود انجام داد». (انفال/ 8، 42) ميان مورخان و مفسران درباره اينكه كداميك از
دو سپاه زودتر به بدر رسيدند اختلاف وجود دارد؛ مورخانى چون واقدى و ابن اسحاق
گفتهاند كه مسلمانان زودتر به بدر رسيدند و چاههاى آب را گرفتند؛ ولى مفسران ورود
سپاه قريش را پيش از مسلمانان دانستهاند، از همين روست كه وقتى در شب بدر
مسلمانان خوابيدند و صبح نياز به آب پيدا كردند نتوانستند غسل كنند و شيطان آنان
را بر اثر وضعيت بدى كه پيدا كرده بودند وسوسه مىكرد. خداوند بدين منظور و نيز جهت
محكم كردن زمين زير پاى آنان باران فرستاد: «... و يُنَزّلُ عَلَيكُم مِنَ
السَّماءِ ماءً لِيُطَهّرَكُم بِهِ ويُذهِبَ عَنكُم رِجزَ الشَّيطنِ ولِيَربِطَ
عَلى قُلوبِكُم و يُثَبّتَ بِهِ الاقدام».[1] (انفال/ 8، 11)
ساختن حوضهاى آب نيز پس از اين باران بود، زيرا آنقدر آب در آبراهها جارى شد كه
اين حوضها را براى جمعآورى آبها ساختند.[2] خداوند در آن شب براى آرامش مسلمانان، خواب را
بر آنان مسلط كرد: «اذ يُغَشّيكُمُ النُّعاسَ امَنَةً مِنهُ ...». (انفال/ 8،
11) بر پايه روايتى از اميرمؤمنان عليه السلام در آن شب در حالى كه همه اصحاب به
خواب رفته بودند رسول خدا صلى الله عليه و آله در كنار درختى تا هنگام صبح به
عبادت پرداخت.[3] صفآرايى دو سپاه هنگام صبح پيامبر صلى الله عليه و آله به
آرايش سپاه پرداخت كه در اين حال سپاه قريش از تپه عَقَنْقَل ظاهر شد. رسول خدا
صلى الله عليه و آله چون آنان را ديد فرمود: خدايا اين قريش است كه با غرور و تكبر
به جنگ با تو و تكذيب رسولت آمده است. خدايا! خواهان نصرتى هستم كه[1] . التبيان، ج 5، ص 86؛ جامع البيان، مج6، ج 9، ص 257- 259؛ الميزان، ج 9، ص 22.
[2] . الكشاف، ج 2، ص 204
[3] . روض الجنان، ج 5، ص 47