بدر/ غزوه محمدرضا هدايت پناه بدر/ غزوه بدر نام سه غزوه در صدر اسلام است: بدر اولى
يا غزوه سَفَوان، بدر كبرى يا بدر القتال و بدر الموعد؛ ولى اگر به صورت مطلق به
كار رود، مورد دوم منظور است. غزوه بدر، نخستين و مهمترين جنگ ميان مسلمانان و
كافران قريش است كه خداوند در قرآن از آن نام برده: «و لَقَد
نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدرٍ» (آل عمران/ 3، 123) و با عنايتى خاص آن را به
طور گسترده در سورههايى مانند انفال و آل عمران آورده و نكاتى را درباره آن بيان
كرده كه كمتر مورد توجه مورخان قرار گرفته است. ابن اسحاق و واقدى نيز آيات مربوط
به جنگ بدر را كه بيشتر در سوره انفال است، آورده و به تفسير آنها پرداختهاند.[1] قرآن روز بدر را «يَومَ
الفُرقانِ» (انفال/ 8، 41) يعنى روز جدايى حق از باطل ناميده[2] و آن را
آيتى براى مردم دانسته است: «قَد كانَ لَكُم ءايَةٌ فى فِئَتَينِ
التَقَتا فِئَةٌ تُقتِلُ فى سَبيلِ اللَّهِ واخرى كافِرَةٌ».[3] (آلعمران/
3، 13) خداوند در اين جنگ به وضوح وعده پيروزى دين خود بر مشركان و قطع ريشه
كافران را به رسولشداده است: «ويُريدُ اللَّهُ ان يُحِقَّ الحَقَّ
بِكَلِمتِهِ و يَقطَعَ دابِرَ الكفِرين/ و خدا مىخواست حق/ اسلام را با كلمات
خويش ثابت و كافران را ريشهكن كند». (انفال/ 8، 7) منطقه بدر جايگاهى براى گرد همايى اعراب به
شمار مىرفت و بازار آن هر سال از آغاز ماه ذيقعده به مدت 8 روز بر پا مىشد. هم
اكنون منطقه بدر به شهرى در 155 كيلومترى مدينه تبديل شده كه فاصلهاى در حدود 310
كيلومتر با مكه و حدود 45 كيلومتر با ساحل درياى سرخ دارد.[4][1] . السيرة النبويه، ج 2، ص 322-/ 333؛المغازى، ج 1، ص 131-/ 138
[2] . السير والمغازى، ص 130
[3] . تفسير ابن كثير، ج 1، ص 358
[4] . دولت رسول خدا صلى الله عليه و آله، ص212