بيعت
عشيره بخش تاريخ و اعلام بيعت عشيره: بيعت على عليه السلام با پيامبر
صلى الله عليه و آله پس از دعوت بنىعبدالمطلب به اسلام از بيعت عشيره[1] به
«يومالدار»[2]، «يوم الانذار»[3]، «حديث العشيره»[4] و «انذار
العشيره»[5] ياد شده است. برخى اين بيعت را نخستين بيعت در تاريخ
اسلام مىدانند كه در آن على عليه السلام با پيامبر صلى الله عليه و آله بيعت كرد.[6] از نظر برخى
ديگر، نخستين بيعت در سيره نبوى، بيعت على عليه السلام و خديجه عليها السلام با
رسول خدا در آغاز بعثت است.[7] شايد بدين جهت باشد كه على عليه
السلام را بايع البيعتين[8] لقب دادهاند كه اشاره به دو بيعت ياد
شده است. درباره چگونگى اين دعوت به صورت متواتر
دانشمندان اهل سنت و شيعه از على عليه السلام نقل كردهاند كه چون آيه «وانذِر
عَشيرَتَكَ الاقرَبين» (شعراء/ 26، 214) نازل و پيامبر صلى الله عليه و آله
مأمور انذار خويشاوندان خود شد، آن حضرت به من امر فرمود تا طعامى و شربتى آماده
ساخته، مردان بنى عبدالمطلب را به مهمانى فرا خوانم. با آمدن آنها كه شمارشان به
حدود 40 تن مىرسيد و 4 تن از عموهاى آن حضرت (ابوطالب، حمزه، عباس و ابولهب) نيز
حضور داشتند[9] پيامبر صلى الله عليه و آله پس از پذيرايى از آن جمع،
برخاست و به آنان فرمود: خداوند مرا مأمور كرده تا نزديكان خويش را
انذار كنم و خداوند پيامبرى را مبعوث نكرد،[1] . مناقب، ج 2، ص 31؛ بحارالانوار، ج 38،ص 221
[2] . رسائل، ج 4، ص 93؛ الاقتصاد الهادى، ص222
[3] . من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 275؛ النصو الاجتهاد، ص 9؛ بحارالانوار، ج 109، ص 19
[4] . الغدير، ج 2، ص 276؛ مستدرك سفينةالبحار، ج 7، ص 244
[5] . منتهىالمطلب، ج 2، ص 897؛ فتحالبارى، ج 6، ص 401
[6] . مناقب، ج 2، ص 28-/ 34؛ سفينة البحار،ج 1، ص 117
[7] . بحارالانوار، ج 65، ص 392-/ 393؛وسائلالشيعه، ج 1، ص 381
[8] . الامالى، مفيد، ج 5، ص 235؛ شرحالاخبار، ج 2، ص 394؛ المحاسن، ج 2، ص 331
[9] . السير و المغازى، ص 146