پذيرايى از زائران كعبه از مشاركت و كمكهاى
مالى خانوادههاى قريش بهرهمند مىشد.[1] او همچنين با حفر
چاه «سَجْله»[2] كه با گسترده شدن فضاى مسجدالحرام جزو محدوده مسجد قرار
گرفت و همچنين چاه «بَذَّر»[3] در راستاى منصب سقايت تلاش كرد تا در
امر آبرسانى به حجگزاران تسهيل كند. هاشم همچنين در كار بازرگانى توانست اولين كسى
باشد كه براى قريش ايلاف و پيمان نامه گرفت. او توانست در پى انعقاد پيمانهاى
بازرگانى با شام و نيز بستن پيمانهايى با قبايل حاضر در مسير كاروانهاى تجارى
سفرهاى تجارى قريش را به دو سفر تابستانى به سوى شام و زمستانى به سوى يمن و حبشه
ارتقا دهد[4] و بدين شكل زمينه توسعه تجارت و فزونى ثروت در مكه و نيز
گسترش ارتباطات با كشورهاى همجوار را فراهم كند. به دنبال هاشم ديگر برادران او
نيز معاهداتى را با شاهان ساير مناطق منعقد كردند.[5] خداوند در سوره قريش به اين پيمانها با عنوان
«ايلاف»[6] اشارهكرده است: «لِايلفِ قُرَيش* ايلفِهِم
رِحلَةَ الشّتاءِ والصَّيف». (قريش/ 106، 1- 2) شايد بر اثر همين ارتباطها
بود كه هاشم توانست در سال قحطى مكه كه قريش دچار گرسنگى شده بودند با تهيه آرد و
نان از شام[7] يا فلسطين[8] و درآميختن آن با گوشت شتر با تهيه
تريد و اطعام آن به مكيان لقب «هاشم» (تهيه كننده تريد) را براى خود به جا گذارد.[9] مقام و منزلت عبدالمطلب در نزد قريش براى هاشم 4 پسر به نامهاى شيبه (عبدالمطّلب)،
عمرو (ابوصيفى)، اسد و نضله، و 5 دختر به نامهاى شفاء، رقيه، ضعيفه، خالدة و حنّة
ذكر كردهاند[10] كه در اين ميان[1] . الطبقات، ابن سعد، ج 1، ص 63- 64
[2] . معجم البلدان، ج 3، ص 193؛ فتوحالبلدان، ص 61؛ اخبار مكه، ج 1، ص 113
[3] . فتوح البلدان، ص 61؛ معجم البلدان، ج1، ص 361؛ اخبار مكه، ج 1، ص 113
[4] . تاريخ يعقوبى، ج 1، ص 242؛ الطبقات،ابن سعد، ج 1، ص 62؛ المنمق، ص 42
[5] . تاريخ يعقوبى، ج 1، ص 244؛ المحبر، ص163؛ المنمق، ص 44
[6] . تفسير قرطبى، ج 20، ص 139؛ مبهماتالقرآن، ج 2، ص 745؛ مجمع البيان، ج 10، ص 829
[7] . الطبقات، ابن سعد، ج 1، ص 62
[8] . تاريخ طبرى، ج 2، ص 252؛ سبل الهدى، ج1، ص 268
[9] . البدء والتاريخ، ج 4، ص 111؛ الطبقات،ابن سعد، ج 1، ص 62؛ التاريخ الكبير، ج 1، ص 4
[10] . الطبقات، ابن سعد، ج 1، ص 65؛البداية والنهايه، ج 2، ص 201- 202؛ السيرةالنبويه، ابن هشام، ج 1، ص 106