پرچمداران قبيله مُزينه بود. برخى سيره نويسان
به گاه سخن از نبرد تبوك از آنان ياد كرده و مقصود از بكائين را بنىمقرن
دانستهاند كه به رغم اشتياق فراوان براى شركت در جنگ، از آن رو كه امكانات سفر
نداشتند گريان بودند.[1] برخى از ايشان راوى حديث پيامبر صلى الله
عليه و آله بودند، چنانكه معقل[2] و فرزندش عبداللهبن معقل، مشهور به
ابوالوليد مزنى از تابعان ثقه[3] است كه از على عليه السلام حديث نقل
كرده است.[4] سويد[5] و پسرش معاويه[6] و نعمان هم[7] به عنوان
راوى حديث معرفى شدهاند. نقش بنىمقرّن در فتوحات در نبردهايى كه در دوران خلافت ابوبكر بر ضد
ارتداد قبايل شكل گرفت نام نعمان و سويد به عنوان فرماندهان جناح راست و ساقه به
چشم مىخورد.[8] نيز از ابوحكيم[9] عقيل بن مقرن ياد
شده كه در جريان فتح عراق از جانب خالدبن وليد مأموريت يافت به ابلّه رود.[10] سويدبن مقرن، مكنّا به ابوعلى[11] يا ابوعدى
كه از فرماندهان عمر بود با اهل طبرستان[1] . المغازى، ج 3، ص 994؛ الطبقات، ابنسعد، ج 2، ص 125؛ ج 6، ص 197
[2] . تأويل مختلف الحديث، ص 225
[3] . الطبقات، ابن سعد، ج 6، ص 214- 215؛معرفة الثقات، ج 2، ص 62
[4] . الناصريات، ص 422؛ منتهى المطلب، ج 3،ص 280
[5] . مسند احمد، ج 5، ص 444؛ المعجمالكبير، ج 7، ص 85
[6] . صحيح البخارى، ج 2، ص 70؛معرفةالثقات، ج 2، ص 284؛ الخصال، ص 340
[7] . مسند احمد، ج 5، ص 444؛ اسد الغابه، ج5، ص 324؛ سنن الترمذى، ج 3، ص 84
[8] . البداية والنهايه، ج 6، ص 234
[9] . الطبقات، ابن سعد، ج 6، ص 97
[10] . تاريخ طبرى، ج 2، ص 556
[11] . الطبقات، ابن سعد، ج 6، ص 97