عَلَى اللَّهِ ما لا تَعلَمون». (اعراف/ 7،
28) گفته شده: بدعتها و تحريفهاى ياد شده همچنين
تعصب فراوان بنىكنانه در حفاظت كعبه و اهتمام به مناسك حج بر اثر «حُمْسى» بودن
آنان بوده است؛ بنىكنانه از جمله قريش و قبايلى ديگر از «حمس» به شمار مىآمدند.
حمسيها، خود را برتر و نسبت به مراسم و مناسك حج محكمتر مىپنداشتند، از اين رو،
جابه جايى، تحريف، بدعت و تغيير در مناسك حج را حق خود مىدانستند و بيش از ديگران
به نگهدارى كعبه اهميت مىدادند.[1] اعتقاد به فرزند داشتن خداوند كنانيان مىپنداشتند فرشتگان دختران خدايند،
در حالى كه خداوند در آيه 57 نحل/ 16 با اشاره به اين اعتقاد نادرست، خود را از
داشتن فرزند منزه دانسته، مىفرمايد: «و يَجعَلونَ لِلَّهِ البَنتِ سُبحنَهُ و
لَهُم ما يَشتَهون». برخى گزارشها نزول اين آيه را درباره كنانه و خزاعه
مىدانند.[2] بنىكنانه با اصرار مىگفتند: خدا با جنيّان ازدواج كرده
و حاصل آن دخترانى به نام ملائكه است.[3] خداوند با فرود آوردن آيه 158 صافّات/
37 دراينباره، از احضار جنيان براى كيفر در روز قيامت خبر داده و نسبت ميان آنان
با خدا را نسبت عبوديت و ربوبيت دانسته نه نسبت ولادت و فرزندى:[4] «و
جَعَلوا بَينَهُ و بَينَ الجِنَّةِ نَسَبًا و لَقَد عَلِمَتِ الجِنَّةُ انَّهُم
لَمُحضَرون». بتپرستى كنانيها همچون ديگر قبايل عرب جاهلى به پرستش
بت روى آوردند. بت «عُزّى» به قريش و كنانه اختصاص داشت و از آن به بزرگى ياد
مىكردند.[5] برخى مفسران نيز ذيل[1] . السير و المغازى، ص 61، 120؛ اخبارمكه، ج 1، ص 177- 179
[2] . تفسير قرطبى، ج 10، ص 116
[3] . همان، ج 15، ص 134- 135
[4] . الميزان، ج 17، ص 173
[5] . السيرةالنبويه، ج 1، ص 55؛ اخبار مكه،ج 1، ص 126؛ المفصل، ج 6، ص 237