چون سفرهاى مىگستراندند، آنقدر مىماندند
تا مهمانى برسد. در عصر اسلامى با فرود آمدن اين فقره از آيه 61 نور/ 24: «...
لَيسَ عَلَيكُم جُناحٌ ان تَأكُلوا جَميعًا او اشتاتًا ...» خداوند ايشان را در
عمل به اين رفتار مخير كرد. غالب گزارشهاى موجود، نزول اين آيه را درباره
بنىكنانه يا از قبايل آن دانستهاند.[1] جنگها درگيريهاى دوران جاهليت بنىكنانه با ديگر
قبايل حتى ماههاى حرام را هم در برمىگرفت. جنگهاى فجار، جنگهاى عرب جاهلى در
ماههاى حرام بود كه بر اثر شكستن حرمت ماههاى حرام به اين نام مشهور شد. اين جنگها
4 بار رخ داد كه بنىكنانه در سه بار آن شركت داشت: فجار اول، ميان كنانه و قريش
با قبيله قيسبن عيلان درگرفت.[2] بعضى اين درگيرى را ميان كنانه و
هوازن مىدانند.[3] فجار دوم بين قريش و كنانه رخ داد[4] و برخى آن
را ميان قيس و كنانه مىدانند.[5] در فجار سوم بنىكنانه با تيرهاى از
هوازن درگير شدند.[6] گروهى اين جنگ را ميان قريش و كنانه شمردهاند.[7] جنگ كنانه
با قريش در ذات نكيف[8] و يوم مشلل[9] و درگيرى
بنىضمره كنانى با قريش[10] از ديگر ستيزهاى بنىكنانه در جاهليت بوده
است. در جنگ يوم شهورة بنىضمره از تيرههاى[1] . تفسير عبد الرزاق، ج 3، ص 65؛جامعالبيان، مج 10، ج 18، ص 228؛ تفسير ابن ابى حاتم، ج 8، ص 2649
[2] . السيرة النبويه، ج 1، ص 119- 120؛ المحبر،ص 196؛ المنمق، ص 160- 161
[3] . معجم قبائلالعرب، ج 3، ص 996- 997
[4] . همان؛ المنمق، ص 161؛ سبائك الذهب، ص449
[5] . المعارف، ص 603- 604
[6] . سبائك الذهب، ص 449
[7] . معجم قبائل العرب، ج 3، ص 996- 997
[8] . المحبر، ص 246؛ المنمق، ص 113- 115
[9] . المحبر، ص 246
[10] . المنمق، ص 123- 125