بنىغِفار حسين حسينيان مقدم بنىغِفار: شاخهاى از قبيله كنانى از عرب
عدنانى مستقر در حجاز آنان به غفار بن مليل بن ضمره نسب مىبرند.[1] تيره ديگرى
از عمالقه كه در نجد مىزيستند نيز به غفار شهرت دارند كه مد نظر نيستند. غِفار بن مليل فرزندانى داشت كه هريك شاخههاى
ريزترى در ميان غفار پديد آوردند؛ بنو احيمس (احمس)[2]، بنوجروه[3]، بنوحاجب بن
عبدالله[4]، بنوحراق[5]، بنوحرام[6]، بنوحماس[7]، بنو
مُبَشِّر، بنوعبداللهبن حارثه، بنومعيص[8] و بنونار[9] از آن
جملهاند. موقعيت جغرافيايى بنىغفار شاخههاى غفار عمدتاً در جنوب مدينه يعنى در
نيمه شمالى راه مكه به مدينه سكنا داشتند. نام چاههاى آب، منازل و نواحى آنان حاكى
از سكونت ايشان در مناطق جنوب مدينه است. از بدر[10]، قاحه (/
سُقيا)[11]، شَبكه شَدَخ[12] (يا شبكه جرح[13])، بغيبغه،
غيقه و[1] . جمهرة انساب العرب، ص 186، 465؛الانساب، ج 4، ص 304؛ معجم قبائل العرب، ج 3، ص 889- 890
[2] . جمهرة انساب العرب، ص 186
[3] . تاريخ ابن خياط، ص 72
[4] . جمهرة انساب العرب، ص 186؛ تاريخدمشق، ج 96، ص 278؛ البداية و النهايه، ج 9، ص 282
[5] . سيرة النبى صلى الله عليه و آله، ج 2،ص 447
[6] . تاريخ ابن خياط، ص 72
[7] . همان، ص 432
[8] . الثقات، ج 3، ص 354
[9] . السيرة النبويه، ج 2، ص 266
[10] . معجم ما استعجم، ج 1، ص 231؛ جامعالبيان، مج 3، ج 4، ص 99؛ تاجالعروس، ج 3، ص 34
[11] . اسد الغابه، ج 1، ص 344
[12] . معجم البلدان، ج 3، ص 322، 328؛ معجمما استعجم، ج 3، ص 779
[13] . لسان العرب، ج 7، ص 21؛ النهايه، ج2، ص 441، «شبك»