بنى عمرو
بن عمير حسن بستان بنى عمرو بن عمير: شاخهاى برجسته از قبيله
عدنانى ثقيف[1] ساكن در طائف آنان در طائف مىزيستند و در حوادث تاريخى
نقشى فراوان داشتند و ثروتمندانى گشادهدست و رباخوار بودند.[2] با توجه به
رونق كشاورزى در آن شهر به احتمال فراوان درآمدهايى نيز از اين طريق داشتهاند.
برخى از ايشان با توجه به داشتن تمكن مالى، همسران بسيارى داشتند، چنانكه
ابنحبيب از مسعود بن عمرو بن عمير و فرزندش عروه به «مردان 10 همسرى» ياد كرده
است.[3] عمرو بن عمير از همسرش قلابه دختر حارث بن
كلده ثقفى فرزندانى به نامهاى حبيب، مسعود، عبدياليل، ربيعه و كنانه داشت[4] كه معاصر
پيامبر بودند. از ميان آنان عبدياليل در طائف صاحبنظر بود و مردم به رأى او عمل
مىكردند.[5] در گزارش اغراقآميزى مردم طائف در آستانه ظهور اسلام در
پى ديدن شهاب سنگهاى فراوان نظر او را جويا شدند و او گفته بود: اگر اين ستارگان
شناخته شده باشند نشانه پايان دنياست و اگر نباشند نشانه پيشامد و خبر تازهاى
است.[6] حبيب نيز در ميان اهالى طائف از موقعيت ممتازى برخوردار
بود، به گونهاى كه او را شايسته نبوت مىدانستند. بنابر روايت ابن عباس مراد از
مردِ شريف طائف كه به زعم مشركان، وحى بايد بر وى يا مردى شريف از مكه نازل مىشد،
حبيب است.[7] آيه «و قالوا لَولا نُزّلَ هذا القُرءانُ
عَلى رَجُلٍ مِنَ القَريَتَينِ[1] . تاريخ العرب، ج 4، ص 153- 154
[2] . همان، ص 152- 154
[3] . المحبر، ص 357
[4] . المحبر، ص 460
[5] . الاصابه، ج 5، ص 192
[6] . تفسير قرطبى، ج 10، ص 12؛ الاصابه، ج5، ص 192
[7] . تفسير قرطبى، ج 16، ص 56