جنگهاى رسول خدا صلى الله عليه و آله[1] در كنار آن
حضرت صلى الله عليه و آله بودند كه معروفترين آنان مصعب* بن عمير مشهور به مصعب
الخير است. بسيارى از آنان در شمار دشمنان پيامبر صلى الله عليه و آله قرار گرفتند
كه از سرسختترين آنها نضربن حارث، شيطان قريش بود.[2] به نظر
مىرسد آخرين اسلامآوردندگان بنىعبدالدار در فتح مكه (سال هشتم هجرى) به همراه
ديگر قبايل قريش مسلمان شده باشند. بنىعبدالدار در شأن نزول مفسران نزول شمارى از آيات قرآن را در شأن
بنىعبدالدار دانستهاند: 1. «انَّ شَرَّ الدَّوابّ عِندَ
اللَّهِ الصُّمُّ البُكمُ الَّذينَ لا يَعقِلون/ همانا بدترين
جنبندگان، كران و گنگانى هستند كه تعقل نمىكنند.» (انفال/ 8، 22) به گفته مفسران
چون از جمعيت بسيار بنىعبدالدار اندكى مسلمان شده بودند و سران آنان بر كفر
مانده، با اسلام و پيامبر صلى الله عليه و آله دشمنى مىكردند مىگفتند كه ما نسبت
به آنچه محمد صلى الله عليه و آله آورده كر و كوريم و نمىشنويم و پاسخش نمىگوييم
و بنا به نقلى از رسول خدا صلى الله عليه و آله خواستند تا مردگان آنان از جمله
قصىبن كلاب را زنده كند تا به رسالتش گواهى دهد تا ايمان بياورند. اين آيه در شأن
آنان فرود آمد.[3] به روايتى اين آيه در شأن نضر بن حارث يكى از عبادره فرود
آمده است.[4] 2. «و ما كانَ صَلاتُهُم عِندَ
البَيتِ الّا مُكاءً وتَصدِيَةً فَذوقُوا العَذابَ بِما كُنتُم تَكفُرون/ و نماز آنان
نزد بيت جز دست زدن و سوت زدن نيست، پس عذاب را بچشيد به سبب آنكه كفر ورزيديد».
(انفال/ 8، 35)[1] . المغازى، ج 1، ص 221، 239
[2] . السيرة النبويه، ج 1، ص 194-/ 195
[3] . جامع البيان، مج 6، ج 9، ص 280؛ تفسيرابن ابى حاتم، ج 5، ص 1677؛ التبيان، ج 5، ص 99؛ مجمع البيان، ج 4، ص 818
[4] . التبيان، ج 5، ص 99؛ مجمع البيان، ج4، ص 818