موقعيت جغرافيايى و اخبار عصر جاهلى محل سكونت ايشان در جنوب مكه به فاصله يك شب
راه، در ناحيه يَلَمْلَم[1] در مكانى به نام غُمَيْصاء بود.[2] غميصاء نام
آبى از آبهاى بنى جذيمه بود[3] كه به مرور نام سرزمين محل سكونت آنان
گشت. از بنىجذيمه در رخدادهاى دوران جاهلى جز يك
مورد ياد نشده است. گفته شده است كه سه تن قرشى به نامهاى فاكه بن مغيره (عموى
خالد بن وليد)، عوف بن عبدمناف (پدر عبد الرحمن بن عوف) و عفان بن ابى العاص (پدر
عثمان) براى تجارت به يمن رفتند و در بازگشت، اموال مردى از بنىجذيمه را كه در
يمن درگذشته بود براى سپردن به وارثان وى همراه خود آوردند. پيش از آنكه اموال به
دست ورثه ميت برسد، يكى از بنىجذيمه مدعى آن مال شد و همراه مردانى از بنىجذيمه
به جنگ مردان قرشى برخاست. در اين درگيرى عوف بن عبدمناف و فاكه بن مغيره كشته
شدند و اموالشان به دست بنىجذيمه تصاحب شد. قريش در پى اين حادثه آماده جنگ با
بنى جذيمه شد؛ اما بزرگان بنىجذيمه اين رخداد راتصميمى اتخاذ شده از سوى سران خود
ندانسته، به قريش اعلام كردند كه خسارتهاى وارد شده را جبران مىكنند. در پى اين
اعلام نظر، اوضاع به حالت عادى برگشته، صلح ميان ايشان برقرار شد[4]، هرچند
صاحبان خون به دريافت غرامت راضى نشدند و وليد بن مغيره (پدر خالد بن وليد) در
بستر مرگ وصيت كرد كه انتقام خون برادرش فاكه بن مغيره از بنىجذيمه گرفته شود.[5] بنىجذيمه در عصر رسول خدا صلى الله عليه و
آله از اين قبيله هيچ يادى پيش از فتح مكه در كتب
تاريخ و سيره نيست. نزديكى آنان[1] . الطبقات، ج 2، ص 112
[2] . الطبقات ج 7، ص 278؛ معجم البلدان، ج4، ص 214
[3] . المنمق، ص 209
[4] . السيرةالنبويه، ج 4، ص 431؛ المنمق، ص143؛ انساب الاشراف، ج 11، ص 136
[5] . المنمق، ص 192.