اعلام القرآن - فرهنگ و معارف قرآن - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : اعلام القرآن نویسنده : فرهنگ و معارف قرآن جلد : 3 صفحه : 210

بنى‌اسلم‌
سيد محمود سامانى‌
بنى‌اسلم: شاخه‌اى از قبيله قحطانى خزاعه‌
آنان از تبار اسلم بن افصى بن حارثة بن عمرو بن مزيقيا (عامر)، از عرب قحطانى و از زيرشاخه‌هاى خزاعه دانسته شده‌اند. [1] از تيره‌هاى همنام بنى‌اسلم مى‌توان به اسلم بن الحاف و اسلم بن ربيعه از سعد بن حِمْيَر اشاره كرد كه هر دو به قحطانيان نسب مى‌برند [2] و در اين مقاله مدّ نظر نيستند. بنا به نقلى، پيامبر صلى الله عليه و آله، اسلميها را از تبار اسماعيل عليه السلام خواند؛ اما ابن حَجَر، با اين استدلال كه در اين صورت، همه عرب قحطانى از نسل آن حضرت خواهند بود اين روايت را نپذيرفته است‌ [3]، ضمن آنكه در ميان عرب عدنانى نيز، تيره‌اى از بنى‌قَمْعه به نام اسلم وجود دارد. [4] نسل اسلم از دو فرزندش سلامان و هَوازن استمرار يافت. [5]
اسلميها در مسير مكه به مدينه و در همسايگى قبيله بنى‌غفار استقرار داشتند. مناطق منتسب به ايشان عبارت است از: «جَمدان» (كوهى در حجاز حد فاصل قُديد و عُسْفان) [6]، «ضَجْنان» (متعلق به اسلم، هُذَيل و غاضره‌ [7])، شَبَكه شَدَخ (آبى از آن اسلم و غفار) [8]، «وَبْرَه» (قريه‌اى داراى نخلستان از مناطق پيرامونى مدينه‌ [9]). آنان همچنين در

[1] . النسب، ص 291؛ الانساب، ج 1، ص 151-152؛ نهاية الارب، ص 49
[2] . الاغانى، ج 2، ص 257؛ ج 13، ص 90؛معجم قبايل العرب، ج 1، ص 26؛ معجم ما استعجم، ج 1، ص 23
[3] . العقد الفريد، ج 1، ص 210؛ فتحالبارى، ج 6، ص 392- 393
[4] . نهاية الارب، ص 49
[5] . النسب، ص 291؛ جمهرة انساب العرب، ص240
[6] . معجم ما استعجم، ج 1، ص 3
[7] . المنمق، ص 131؛ تاريخ المدينه، ج 2، ص655؛ معجم البلدان، ج 3، ص 453
[8] . معجم البلدان، ج 3، ص 322، 328
[9] . معجم قبائل العرب، ج 1، ص 26

نام کتاب : اعلام القرآن نویسنده : فرهنگ و معارف قرآن جلد : 3 صفحه : 210

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست